Podstawą alternatywnego rozwiązania toalety (patrz PK XI/2003 – przyp. red.) jest skuteczna separacja świeżej uryny i kału. Uryna, która od samego początku nie miała styczności z kałem, odizolowana od powietrza atmosferycznego i chroniona przed światłem, jest praktycznie pozbawiona przykrych zapachów i zachowuje wartość nawozową. Separacja moczu i kału może odbywać się w dwóch grupach urządzeń – w toaletach „suchych” i „mokrych”.

Dwudzielna miska ustępowa charakteryzuje się zróżnicowanymi warunkami instalacyjnymi. W wersji „suchej” występują różnorodne rozwiązania – od modeli nadających się do montażu w bezpośrednim sąsiedztwie pomieszczeń mieszkalnych aż po urządzenia zewnętrzne, stanowiące modyfikacje tradycyjnego ustępu suchego. Niektóre z rozwiązań nie wymagają doprowadzenia prądu, przy innych potrzebna jest instalacja 12, względnie 230 V. Moc zainstalowana waha się od 1 do ponad 300 W, a dobowe zużycie energii od 0,024 do ok. 5 kWh. W skrajnych przypadkach są to więc urządzenia o relatywnie wysokiej energochłonności.
Wspólną cechą wszystkich rozwiązań toalety „suchej” jest konieczność dysponowania kompostownikiem, do którego trafia w różnym stopniu przetworzony kał. W tej sytuacji toaleta ta jest predestynowana do zastosowania w warunkach rozrzedzonej zabudowy, dysponującej ogrodami o odpowiednio dużej powierzchni, czy też na polach campingowych itp. W wersji separującej uryna może b...