pracowanie prognostycznych modeli transportu masy podczas filtracji membranowej stwarza na ogół wiele problemów i jest uzależnione od dokładnego matematycznego opisu hydrodynamiki systemu, struktury membran i jakości cieczy zasilającej.
Jedynie w wyjątkowych sytuacjach i przy ścisłych ograniczeniach proste wyrażenia analityczne mogą być wykorzystane do opisu transportu membranowego. W literaturze dostępnych jest wiele modeli definiujących parametry procesowe różnych procesów membranowych1,2,3. Podstawową wadą tych modeli są dosyć istotne różnice między nimi, spowodowane przyjmowaniem różnych założeń początkowych oraz uwzględnianiem odmiennych mechanizmów jako dominujących w procesie membranowym. W konsekwencji wyprowadzone wyrażenia analityczne mają różną postać i odnoszą się na ogół do konkretnego przypadku. Większość matematycznych równań opisujących hydrodynamikę systemu w warunkach przepływu krzyżowego przez gęste membrany uwzględnia teorię filmu powierzchniowego (warstewki przymembranowej) wraz z modelem polaryzacji stężeniowej4,5.
A zatem modelowanie procesu filtracji membranowej przy korzystaniu tylko z uniwersalnych podstaw jest raczej niemożliwe. Praktycznie dostępne są jedynie modele odwróconej osmozy (RO), opracowane w oparciu o mechanizm rozpuszczania-dyfuzji i przy następujących założeniach: woda traktowana jest jako ośrodek ciągły (continuum), pomiędzy składnikami roztworu nie występują wzajemne oddziaływania, roztwór pozbawiony jest cząstek zawieszo...