Islamska sztuka ogrodowa w Hiszpanii
Istnieje silny związek między kształtem islamskich ogrodów a rajem. Koncepcja raju jest starsza o tysiące lat od islamu, chrześcijaństwa i judaizmu. Pochodzi od cywilizacji sumeryjskiej. Rajskie ogrody wprowadzały dwa elementy, które stały się podstawą dla ogrodu islamskiego: drzewa i wodę.
Koncepcja raju czy oazy jest ważna w krajach islamskich z punktu widzenia przestrzeni dziedzińca, tym bardziej że państwa te charakteryzują się gorącym klimatem. Dziedziniec stanowi kontrast między ponurością a jasnością, ciepłem na zewnątrz a umiarkowaną temperaturą wewnątrz. Ogród służył ziemskim rozkoszom, miał tworzyć warunki do indywidualnego wypoczynku lub spędzania czasu w miłym towarzystwie na zabawie oraz rozmowach. Jego wyposażenie miało chronić przed słońcem i upałem, ale jednocześnie symbolizować wyższy porządek świata. W religii islamskiej dziedziniec jest miejscem skupienia i traktowany jest jako „dom modlitwy” lub przestrzeń umożliwiająca modlitwę (namaz) w meczetach lub domach muzułmańskich. Warto przypomnieć, że liczba cztery ma szczególne znaczenie w islamie. Przedstawia się ją graficznie za pomocą kwadratu i krzyża, a jej symbolika pochodzi od wizji czterech stron świata. Dała ona początek zbiorom czterech elementów, za pomocą których tłumaczono ziemską rzeczywistość: czterech żywiołów natury, etapów życia człowieka, pór roku, faz księży...
