Grunty orne stanowią obecnie ok. 44% wszystkich obszarów miejskich i dominują nad innymi formami zagospodarowania przestrzennego polskich miast. Przykładowo w Warszawie i w Krakowie stanowią ponad 1/3 ich powierzchni. Najmniejszy udział gruntów rolnych (25%) znajduje się w obszarze funkcjonalnym Szczecina, a największy związany jest z korzystnymi warunkami glebowymi na terenie Wrocławia (77%) i Trójmiasta (68%) 

oraz tradycyjną strukturą zagospodarowania terenów w okolicach Rzeszowa (68%) i Łodzi (72%). Pomimo dużej powierzchni gruntów rolnych w polskich miastach, do niedawna nie interesowano się tą kwestią, co może wynikać ze stereotypowego pojmowania rolnictwa jako zacofanego sektora gospodarki oraz działalności prowadzonej wyłącznie na obszarach wiejskich. Stosunkowo niedawno nastąpił przełom za sprawą mody na miejskie rolnictwo.

Bezpieczeństwo żywnościowe

Rolnictwo miejskie to działalność w zakresie wytwarzania, przetwarzania i dystrybucji produktów żywnościowych, nieżywnościowych, chowu zwierząt oraz upraw leśnych na terenie miast oraz obszarów podmiejskich. Można o nim mówić tylko wtedy, gdy jest ono obszarowo i funkcjonalnie związane z miastem, odgrywa kulturową i socjalną rolę w miejskim życiu, jest zintegrowane z jego metabolizmem, dostarcza produkty rolnicze na lokalny rynek miejski, a mieszkańcy miasta biorą czynny udział w funkcjonowaniu farm. Zasadniczą różnicą pomiędzy tradycyjnym rolnictwem a współczesny...