Jodła hiszpańska (Abies pinsapo Boiss.) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny sosnowatych (Pinaceae). Jest drzewem zawsze zielonym. W stanie naturalnym występuje na południu Hiszpanii – w górach Sierra de las Nieves, de Yunguerra i w Berneja, na wysokości 1100 do 2000 m n.p.m. Jest tam gatunkiem endemicznym i prawnie chronionym. 

Do uprawy poza Hiszpanią została wprowadzona w 1837 r., z nasion przesłanych przez Pierre’a Edmonda Boissiera (1810–1885) do szkółek Maurice Leveque de (1849–1919) we Francji. W Anglii była w 1839 r., a u nas w Kórniku w 1851 r. Obecnie znajduje się w Polsce w 10 ogrodach botanicznych i arboretach. Dotychczas podczas surowych zim w różnym stopniu podmarzała. W aktualnie ocieplającym się klimacie powinna być mniej zagrożona mrozami. Interesujące jest jej promieniste ułożenie liści dookoła pędu.

Opis gatunku

Drzewo w ojczyźnie osiąga wysokość 25–30 m i obwód pnia 540–630 cm. W Anglii osiąga podobną wysokość a obwód do 300 cm. W Ogrodzie Dendrologicznym Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu okaz w wieku 40 lat osiągnął wysokość 11 m i obwód pnia 62 cm. Korona na początku jest szerokopiramidalna, później staje się nieregularn...