Kompozyty termoplastyczne z odpadami tekstylnymi
Problem recyklingu odpadów tekstylnych stał się w ostatnich latach jednym z najczęściej podejmowanych tematów badań w czołowych zagranicznych ośrodkach naukowych, pracujących na rzecz włókiennictwa. Podjęte przez te placówki prace obejmują zagadnienia organizacyjne (logistyka zbiórki odpadów tekstylnych), recykling materiałowy z ukierunkowaniem na różne produkty utylizacji (np. kompozyty i laminaty).
Do tej „problemowej” grupy zalicza się również zbrojenie betonu, stabilizowanie gruntu, recykling chemiczny (np. włókien PET) oraz energetyczny1. Odrębna grupa wyrobów to dywany i wykładziny, stanowiące 21% odpadów tekstylnych. Ich ilość określa się na poziomie 60 tys. t/rok w Polsce, 1,6-2,5 mln t/rok w UE2 i 2,5-2,8 mln t/rok w USA3. Szacuje się, że w krajach wysokorozwiniętych wytwarza się ich ok. 25 mln ton rocznie (ok. 5 kg/osobę, przy czasie eksploatacji wynoszącym ok. trzech lat), z czego większość to odpady poużytkowe4. Zużyte tekstylia stanowią ok. 5,7% odpadów całkowitych z gospodarstw domowych5.
Rys. 1. Udział poszczególnych rodzajów włókien w odpadach tekstylnych3
