Konflikty środowiskowe w procesie planowania przestrzennego
Rozwój kraju prowadzi – przy stałej ograniczonej przestrzeni – do powstania sytuacji konfliktowych, czyli takich, w których rozwój jednych funkcji ogranicza czy wręcz uniemożliwia rozwój innych. Są to sytuacje, w których określone formy działalności człowieka istotnie zakłócają funkcjonowanie środowiska, utrudniając lub wręcz uniemożliwiając prawidłowy rozwój innych form działalności oraz zagrażając egzystencji samego człowieka.
Do sytuacji konfliktowych dochodzi wówczas, gdy składniki środowiska mają małą odporność naturalną na intensywne użytkowanie lub też kiedy określona przestrzeń nadaje się do lokalizowania na danym terenie kilku funkcji. Powodem konfliktów jest nakładanie się na siebie obszarów o różnych funkcjach. Tak np. obszary rolnicze nasycane są często substancjami chemicznymi, a jednocześnie mają stanowić rezerwę żywności i czystej wody dla celów gospodarczych. Widoczny jest więc jawny konflikt funkcji. Niewątpliwie takim czynnikiem jest uciążliwy dla otoczenia przemysł, zbyt intensywnie prowadzona gospodarka rolna lub turystyka – jeśli przekracza pojemność środowiska.
Przestrzenne rozmieszczenie głównych zagrożeń pokrywa się z obszarami wpływów dużych ośrodków przemysłowych i zurbanizowanych (np. tereny województwa śląskiego i dolnośląskiego, Trójmiasta, aglomeracji warszawskiej i krakowskiej...
