W „Przeglądzie Komunalnym” 3/2011 zanalizowano wybrane zagadnienia związane z procesem zawierania umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Tematyka ta nie wyczerpuje jednak zakresu Ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (DzU z 2011 r. nr 5, poz. 13). Zasadne wydaje się więc rozwinięcie rozważań na temat jej wpływu na rynek publicznego transportu zbiorowego w Polsce i odniesienie się do innych, równie istotnych zagadnień uregulowanych w tym akcie prawnym.
W pierwszej kolejności należy odpowiedzieć sobie na pytanie, czym jest publiczny transport zbiorowy w rozumieniu przepisów ustawy. Otóż pod pojęciem tym należy rozumieć powszechnie dostępny regularny przewóz osób, wykonywany w określonych odstępach czasu i po wyznaczonej linii (lub liniach) komunikacyjnej bądź po sieci komunikacyjnej. Publiczny transport zbiorowy odnosi się zatem do przewozu osób, dokonywanego w sposób zorganizowany i na określonych trasach. Poza zakresem tej definicji pozostaje zatem np. przewóz osób za pomocą taksówek. Istotne jest przy tym, iż ustawa wyróżnia dwa zasadnicze obszary świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, tj. przewóz o charakterze użyteczności publicznej i poza tą sferą. Pierwszy został zdefiniowany w ustawie jako powszechnie dostępna usługa w zakresie publicznego transportu zbiorowego, wyk...