Prawo do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych należy uznać za podstawowe prawo człowieka. Jednakże już samo wskazanie gminy jako właściwej jednostki do tworzenia warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej wydaje się problematyczne ? ze względu na duże zróżnicowanie potencjału ekonomicznego, społecznego i organizacyjnego gmin w Polsce.

Podstawę do zaspokojenia i ochrony praw mieszkaniowych obywateli stanowi Konstytucja RP, która w art. 75 ust. 1 i 2 stanowi, iż: ?Władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania. Ochronę praw lokatorów określa ustawa?.

Obowiązki gminy

Obecny system prawa zdecydowaną większość obowiązków w zakresie ochrony praw lokatorów przenosi na gminę jako podstawową jednostkę samorządu terytorialnego, pozostawiając państwu (rządowi RP) jedynie zadania w zakresie wspierania działań gminy i obywateli.

Konkretyzację obowiązków gminy w tym zakresie określa art. 7 ust. 1 pkt. 6 i 7 Ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. DzU z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.) oraz art. 4 Ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. DzU z 2014 r. poz. 150; dalej: u.o.p.l.). Treść art. ...