Milin amerykański (Campsis radicans) należy do najpiękniejszych krzewów ozdobnych, jakie mogą być uprawiane w Polsce. Wchodzi w skład egzotycznej rodziny bignoniowatych (Bignoniaceae). Naturalnie występuje w Stanach Zjednoczonych, od Pensylwanii do Florydy i Teksasu. W ogrodach i parkach uprawiany jest już od 1640 r. U nas wprawdzie znany, ale stale za mało rozpowszechniony.

Opis

Na zdrewniałych łodygach milinu rozwijają się korzenie czepne, dzięki którym może się wspinać na masywnych podporach do 10-20 m wysokości. Sztywne pędy (łodygi) słabo się wiją, dlatego zwykle przywiązywane są do podpór. Na grubych pędach cienkimi i długimi płatami złuszcza się kora. Nieparzystopierzaste liście długości 20-30 cm, złożone są z 9-11 listków podłużnie jajowatych, na wierzchu ciemnozielonych, na spodzie jaśniejszych i owłosionych wzdłuż nerwu głównego. Bardzo piękne kwiaty są obupłciowe. Koronę mają rurkowato-lejkowatą, rozszerzającą się ku górze, z pięcioma prawie prostopadle odchylającymi się łatkami. Są duże, mają 8-9 cm długości i do 5 cm średnicy, z zewnątrz cynobrowoczerwone lub jaskrawopomarańczowe, wewnątrz szkarłatne, po 4-15 zebrane w kwiatostanach na końcach pędów. Rozkwitają stopniowo od lipca do września, dlatego w tym samym kwiatostanie znajdują się kwiaty przekwitające, w pełni kwitnienia i pąki kwiatowe. Dotykania kwiatów należy unikać, ponieważ u osób uczulonych mogą wywoływać wysypki i oparzenia. Wystarczy pod...