Systemy fotowoltaiczne stanowią proekologiczną alternatywę dla konwencjonalnych źródeł zasilania. Jednak, aby pozostawały one bez negatywnego wpływu na środowisko, konieczne jest rozwiązanie problemu zagospodarowania ich zużytych elementów.

Do tej pory ani przemysł, ani ustawodawstwo nie wypracowało uniwersalnej metody likwidacji modułów, wycofanych z użytku – tych, które uległy uszkodzeniu oraz tych, dla których skończył się okres eksploatacji (szacowany na 25-30 lat).
W ostatnich latach obserwuje się znaczny wzrost produkcji modułów fotowoltaicznych (do 40% rocznie), przy czym 90% światowej produkcji ogniw do zastosowań naziemnych stanowią te z krystalicznego krzemu. Wskutek tak znacznego wzrostu produkcji pojawił się problem zaopatrzenia producentów w określoną ilość krzemu odpowiedniej jakości. Dodatkowo za parę lat trzeba będzie dokonać wymiany modułów pracujących od lat 80-tych ubiegłego stulecia. Jeśli pod koniec tego okresu trafią one na składowiska odpadów lub do spalarni, metale ciężkie mogą przedostać się do środowiska, a cenne materiały, które nadają się do powtórnego użycia, zostaną bezpowrotnie utracone. Przewiduje się, że w Europie w 2010 r. ilość zużytych modułów wyniesie 290 ton, a w roku 2040 – już 33 500 ton4.

Obowiązujące przepisy prawne
W polityce Unii Europejskiej istnieje rozszerzona odpowiedzialność producentów za produkty, obejmująca cały okres ich istnienia. Zgodnie z obowiązującym pra...