Wyznacznikiem ostatnich trendów w kształtowaniu nawierzchni w przestrzeni miejskiej jest przede wszystkim kontrast w postaci łączenia różnych form i faktur z jednoczesnym zachowaniem konsekwencji w kompozycji.

Formy swobodne łączone są z geometrycznymi w procesie kreowania wzorów, co wynika przede wszystkim z pełnionych przez nie funkcji. Im bardziej oryginalne zestawienie, tym ciekawsze. Możliwości finansowania danej inwestycji wpływają na wybór materiałów nawierzchniowych, wśród których dominują różnorodne wyroby betonowe (kostki i płyty zróżnicowane pod względem kształtu i barwy), bruk klinkierowy, kostki granitowe, płyty gresowe, gnejsowe oraz nawierzchnie przepuszczalne mineralno-żywiczne, coraz powszechniej stosowane na ścieżkach parkowych lub rowerowych. Często w procesie kształtowania ciągów komunikacyjnych i placów ? oprócz materiału nawierzchniowego ? wykorzystuje się materiał biologicznie czynny, którym jest szeroko pojmowana zieleń. Malowniczo wyglądają ciągi piesze wśród zabudowy miejskiej, z dużym udziałem jednogatunkowych traw, pnączy lub krzewów. Ponieważ teren ciągów komunikacji pieszej to również miejsce spotkań, wzdłuż ciągów projektowane są wnęki lub małe placyki z wykorzystaniem palisad i elementów murowych, które razem z zielenią stanowią bariery wizualne. W przypadku placów i skwerów dodatkowo wprowadza się wodotryski, cieki wodne lub spokojne tafle.

Nadal pożądana jest klasyka, a więc połączenie w układzie geo...