Natura 2000 w planach
Ze względu na wymogi ochronne dla każdego obszaru Natura 2000 ustalone są odrębne, szczegółowe zasady postępowania. Sposób zagospodarowania i ochrony tych terenów, z uwzględnieniem uwarunkowań przyrodniczych, społecznych, gospodarczych i kulturowych, zapisuje się w planie ochrony lub planie zadań ochronnych.
Podstawą prawną tworzenia sieci Natura 2000 jest Dyrektywa Rady 79/409/EWG z 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikich ptaków1 (tzw. dyrektywa ptasia) i Dyrektywa Rady 92/43/EWG z 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory2 (tzw. dyrektywa siedliskowa). Przepisy obu dyrektyw zostały implementowane do polskiego prawa, m.in. w Ustawie z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody3.
Szacuje się, że obecnie obszar Natura 2000 stanowi ok. 20% powierzchni lądowej Polski. Często spotykanym zarzutem inwestorów jest to, że „obszary naturowe” zajmują zbyt duży teren, co powoduje zahamowanie rozwoju gospodarki. Oponenci wskazują, że Polska powinna wstrzymać się z wyznaczaniem kolejnych obszarów, co okazuje się błędem, gdyż nie jest to zależne od swobodnego uznania państwa członkowskiego. O objęciu danych obszarów siecią Natura 2000 nie decydują kryteria oceny i przydatność gospodarcza obszaru, lecz precyzyjnie określone przesłanki biologiczno-geograficzne. O...
