Spoczywający na właścicielach nieruchomości obowiązek zapewnienia utrzymania czystości i porządku, m.in. poprzez przyłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej, wprowadzony został ponad 20 lat temu. Pomimo że, jak się wydaje, przepisy w tym zakresie zostały jasno sformułowane, w praktyce ich stosowanie budzi wątpliwości i są one różnie interpretowane. Dowodem jest liczba i różnorodność zapadających rozstrzygnięć sądów administracyjnych.

Obowiązujący przepis art. 5 ust. 1 pkt 2 Ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (DzU z 2017 r. poz. 1289, dalej: u.c.p.g.) stanowi, iż właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez przyłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej lub ? w przypadku, gdy budowa sieci kanalizacyjnej jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadniona ? wyposażenie nieruchomości w zbiornik bezodpływowy nieczystości ciekłych lub w przydomową oczyszczalnię ścieków bytowych, spełniające wymagania określone w przepisach odrębnych. W odniesieniu do omawianych regulacji w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, iż obowiązek, o którym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 2 u.c.p.g., ma charakter powszechny i odnosi się do wszystkich nieruchomości leżących w zasięgu sieci kanalizacyjnej (por. np. wyrok NSA z 13 stycznia 2017 r., sygn. akt II OSK 991/15).
Decyzja nakładająca obowiązek
W kontekście obowiązujących regulacj...