Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako powszechnie obowiązujący przepis prawa wpływa na wydawane na późniejszym etapie inwestycyjnym decyzje administracyjne, dlatego bardzo ważne jest określenie, czy jego ustalenia odnoszące się do drzew rzeczywiście gwarantują ich ochronę, a jednocześnie ? jak wpływają na możliwości zagospodarowania terenu.

Ochrona zieleni jest istotnym elementem kształtowania przestrzeni w procedurach planistycznych. Zapisy odnoszące się do ochrony drzew w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (dalej: m.p.z.p.) mieszczą się w materii ochrony terenów zieleni. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. DzU z 2012 r. poz. 647, ze zm. ? dalej: u.p.z.p.), podstawę planowania i zagospodarowania przestrzennego stanowią zrównoważony rozwój i ład przestrzenny. W określonym w art. 1 ust. 2 u.p.z.p. katalogu pozostałych wartości, które powinny być szczególnie uwzględnione w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, znalazły się m.in. wymagania ładu przestrzennego, walory architektoniczne i krajobrazowe oraz wymagania ochrony środowiska (w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych). Są one wyraźnie powiązane z kształtowaniem prawidłowej struktury przestrzennej miast w odniesieniu do zieleni i terenów otwartych. Obejmuje to zarówno aspekt środowiskowy (wpływu drzew na środowisko miejskie ? w wymiarze nie tylko przyrodniczym, l...