Systematyczny wzrost ilości zanieczyszczeń odprowadzanych w ściekach do odbiornika wzmaga działania ukierunkowane na zachowanie należytej czystości wód naturalnych. Wymusza ich ochronę przed nadmiernym obciążeniem związkami fosforu.
Występujący w przyrodzie fosfor pochodzi głównie z minerałów (fosforytów i apatytów używanych między innymi do produkcji kwasu fosforowego, nawozów, środków spożywczych czy detergentów itd.) oraz rozkładu materii organicznej.
Fosfor stanowi nieodzowny element życia wszystkich organizmów, jest podstawowym składnikiem białek, szkieletów kręgowców, uczestniczy w przemianach cukrów i tłuszczy. Uznawany jest powszechnie za związek biogenny, którego obecność w środowisku wodnym powoduje proces eutrofizacji przez wzrost fitoplanktonu. Konsekwencją podwyższenia ładunku organicznego w wodzie jest jej odtlenienie, wzrost mętności i zawartości siarkowodoru, pogorszenie smaku, zapachu i zagniwanie biomasy, która uwalnia fosfor wykorzystywany ponownie w nowym cyklu. Obumieranie i bakteriologiczna degradacja prowadzi z kolei do śmierci większych organizmów wodnych, na przykład ryb. Graniczne stężenie fosforu, powyżej którego obserwuje się intensywny rozwój glonów, wynosi 0,1 g P-PO4/m3 1. Warunkiem zatrzymania eutrofizacji jest zaprzestanie dostarczania fosforu do odbiornika.

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?