Problemy związane z zaopatrzeniem mieszkańców w ciepło są istotne z 3 powodów: dużej uciążliwość ekonomicznej, bezpieczeństwa energetycznego odbiorców oraz wpływu na stan środowiska. Opłaty za pobierane ciepło, często ustalane są na poziomie możliwości płatniczych odbiorców. Wywołuje to określone napięcia społeczne. Udział wydatków na paliwa i energię w budżetach domowych w Polsce wynosi obecnie ok. 11%. W porównywalnych pod względem klimatycznym, krajach UE (np. Dania, Finlandia, Belgia itp.) stanowi on ok. 4,5%. Tak więc, względne obciążenie ekonomiczne polskich budżetów domowych w tym zakresie jest ok. 2,4 razy wyższe, niż w Unii. Zasadniczo wynika to ze stopniowej europeizacji cen nośników energetycznych, przy zdecydowanie wolniejszym procesie europeizacji siły nabywczej odbiorców. Drugim czynnikiem jest niedostateczna izolacyjność krajowego budownictwa, mającego średnio 1,5 – 1,8 większe straty ciepła w stosunku do porównywalnych budynków w krajach UE. Powoduje to wzrost potrzeb cieplnych, a więc i związanych z nimi opłat. Kolejną przesłanką są niedoskonałości techniczne, funkcjonalne i organizacyjne krajowych systemów ciepłowniczych i ogrzewczych, w wyniku czego zawyżane są koszty operacyjne wytwarzania, przesyłu i dystrybucji ciepła niekiedy nawet o 20 do 30%. Z zagadnieniem tym wiąże się niedostateczne wykorzystanie alternatywnych źródeł energii, tj. odpadowego ciepła z procesów przemysłowych, skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła czy też odn...