Procedura zmiany przeznaczenia gruntu leśnego na cele nieleśne jest jednym z podstawowych instrumentów ochrony lasów. Przez wielu inwestorów jest ona jednak wskazywana jako poważna przeszkoda w pożądanym zagospodarowaniu terenu. Czy prawo w tym zakresie jest niespójne i pozwala na ominięcie niektórych przepisów?

Lokalizacja budowli oraz zmiana sposobu zagospodarowania terenu na gruntach rolnych i leśnych jest ? co do zasady ? uzależniona od wcześniejszej zmiany przeznaczenia gruntu.

Zasady zmiany

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 6 Ustawy z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. DzU z 2004 r. nr 121, poz. 1266, ze zm.), zmiana przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne oznacza ustalenie innego niż rolniczy lub leśny sposobu użytkowania gruntów rolnych lub leśnych. W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, gruntami leśnymi są grunty określone jako lasy w przepisach o lasach, grunty zrekultywowane dla potrzeb gospodarki leśnej oraz grunty pod drogami dojazdowymi do gruntów leśnych. Lasem zaś ? zgodnie z art. 3 pkt 1 Ustawy z 28 września 1991 r. o lasach (t.j. DzU z 2011 r. nr 12, poz. 59) ? jest grunt o zwartej powierzchni co najmniej 0,1 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) ? drzewami i krzewami oraz runem leśnym ? bądź przejściowo jej pozbawiony. Jest on przeznaczony do produkcji leśnej lub stanowi rezerwat przyrody (bądź wchodzi w skład parku naro...