Na forach międzynarodowych zaczyna pojawiać się pogląd, że w bieżącym stuleciu problem wody dla miast, rolnictwa i przemysłu, stanie się równie ważny jak emisja dwutlenku węgla, a nawet może okazać się istotniejszy, zwłaszcza z uwagi na tempo zachodzących zmian demograficznych i klimatycznych.

Papież Franciszek w encyklice Laudato Si z 2015 r. uznał dostępność czystej wody do picia za sprawę najwyższej wagi na świecie. W 2000 roku święty Jan Paweł II stwierdził: ?Brak wody może być najważniejszą kwestią, z jaką ludzkość będzie miała do czynienia w najbliższej przyszłości. Nie wystarczy myśleć o dzisiejszych potrzebach, ponosimy wielką odpowiedzialność wobec przyszłych pokoleń?.

Głównym celem unijnej polityki wodnej jest osiągnięcie dobrego stanu wszystkich wód (powierzchniowych i podziemnych). Ochronę wód przed zanieczyszczeniem oparto na zarządzaniu jakością wody i dbałosci o jej stan w dorzeczach. Podstawowe unijne akty prawne w zakresie gospodarowania wodą to przed wszystkim: Ramowa Dyrektywa Wodna (2000/60/UE), Dyrektywa Powodziowa (2007/60/UE) i Ramowa Dyrektywa w sprawie Strategii Morskiej (2008/56/UE). Akty te zwiększają zakres ochrony wód przed zanieczyszczeniem, powodują umiędzynarodowienie problemów jakości wód, ale równocześnie zwiększają koszty tej ochrony.

Istotą nowej polityki wodnej winna być maksymalizacja ochrony jakości wód przed zanieczyszczeniem w dorzeczach i zlewniach przy najmniejszych kosztach społec...