Na początku bieżącego roku Rada Ministrów przyjęła projekt nowej uchwały dostosowującej przepisy związane z miejscami pochówku. Dotychczas obowiązująca Ustawa z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych regulowała prawnie zarówno tę kwestię, jak i postępowanie w przypadku śmierci. Akcent położony został właśnie na procedury. Jednak wyzwania klimatyczne i przyrodnicze XXI w. powinny skłaniać nas do myślenia o wiecznym odpoczynku również w kategoriach ekologicznych.

Filozoficzna myśl Antoine’a de Saint-Exupéry’ego, że: Ziemi nie dziedziczymy po naszych rodzicach, pożyczamy ją od naszych dzieci staje się całkiem konkretna, gdy zwrócimy uwagę na miejsce tradycyjnych form składania doczesnych szczątków. Powstają nowe cmentarze, istniejące rozrastają się, zabierając tereny o innym potencjale do zagospodarowania. Nieco ryzykowne zdaje się stwierdzenie, że cmentarze zabierają przestrzeń żywym, jednak po chwili namysłu możemy oczami wyobraźni zobaczyć, że zamiast hektarów gruntu wyłożonych kafelkami płyt nagrobnych na tych samych terenach mogły przecież powstać do dyspozycji ludzi obiekty zieleni o różnych funkcjach – parki, ogrody, zieleń towarzysząca obiektom budowlanym, zieleńce czy nawet miejskie lub podmiejskie arboreta albo kolekcje roślin.

Jak obyczaj każe

...