Jednym z elementów planowania przestrzennego jest wskazywanie terenów przyszłych inwestycji oraz formowanie wskaźników zagospodarowania, w tym intensywności zabudowy. Jednakże w obecnie uchwalanych planach miejscowych nadanie określonego kształtu, wielkości czy rozmieszczenia przyszłych działek może prowadzić do naruszenia zasad ich sporządzania.

Określanie zasad warunków podziału terenów na działki budowlane dopuszczone jest zgodnie z art. 10 Ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (DzU z 1999 r. nr 15, poz. 139, ze zm.). Jednak obowiązujące przepisy ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DzU z 2012 r. poz. 647, ze zm., dalej: u.p.z.p.) bardzo precyzyjnie określają, w jakim zakresie takie ustalenia mogą być wprowadzone do planu miejscowego.

Rygorystyczne przepisy

W planie miejscowym, zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 8 u.p.z.p., określa się szczegółowe zasady oraz warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym. Wymóg ten doprecyzowuje § 4 pkt 8 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 23 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (DzU z 2004 r. nr 164, poz. 1587) poprzez wskazanie, że ustalenia dotyczące szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości powinny zawierać określenie parametrów działek uzyskiwanych w wyniku scalania i podziału nieruchomości, w szczególności ...