Konieczność uwzględnienia partycypacji społeczności lokalnych w przedsięwzięciach związanych z gospodarowaniem przestrzenią publiczną i jej kształtowaniem jest we współczesnych czasach oczywista.

W myśl obowiązujących zasad kształtowania przestrzeni publicznej i kreowania przestrzeni społecznej w mieście uwzględnienie uczestnictwa społeczności lokalnej w procesie projektowym jest wskazane dlatego, że wspomaga proces identyfikacji z miejscem. Jest to warunek przeciwdziałania zachowaniom socjopatycznym oraz zjawisku wykluczenia społecznego1.

Z pomocą projektantowi

Według Pawłowskiej2, partycypacja wspólnot lokalnych w procesie projektowania przestrzeni publicznej daje architektowi inspirację do projektowania, możliwość identyfikacji potencjalnych konfliktów oraz nawiązania kontaktów ułatwiających porozumienie przy podejmowaniu decyzji, a także szansę na identyfikację społeczną z rozwiązaniami projektowymi i możliwość wpływu na postawy ludzi poprzez edukację i wysłuchanie racji mieszkańców, którzy traktowani są tu jak partnerzy. Służą temu takie techniki jak burza mózgów, warsztaty projektowe, wywiady i sondaże. Jeśli przyjmiemy, że jedną (jeśli nie jedyną w konsekwencji) z możliwych do przyjęcia w nowej, współczesnej rzeczywistości rolą projektanta jest bycie doradcą w procesie zamieszkiwania, w wyniku którego obok miejsc zamieszkania tworzą się i są kształtowane wspólnie użytkowane prze...