Platanus ×hispanica Mill. platan klonolistny z rodziny Platanaceae (platanowatych) to potężne drzewo uprawiane w Europie od 1700 r., polecane do nasadzeń w polskich miastach.

Platan klonolistny to drzewo osiągające 35 m wysokości, z dużą, bardzo szeroką i rozłożystą, nisko osadzoną koroną, kształtu okrągłego lub szerokojajowatego, z widocznymi potężnymi dolnymi konarami, które są prostopadłe do pnia i rozpościerają się w granicach zasięgu korony do 20–30 m. 

Cechy charakterystyczne

U starych drzew pnie są potężne, z półkolistymi naroślami, z charakterystyczną łuszczącą się cienkimi płatami korą. Tworzące się łaty odsłaniają młodsze, gładkie warstwy barwy kremowej i oliwkowej. Gałęzie i pędy są nagie, pokryte jasnooliwkową epidermą z licznymi przetchlinkami. Młode przyrosty intensywnie pokryte są włoskami i ścierającym kutnerem, który może przyczynić się do reakcji alergicznej. Liście u platana klonolistnego są sezonowe, ułożone skrętolegle, rozwijające się późno na wiosnę, duże, z 3–5 klapami (z największą środkową), na początku pokryte są osypującym się kutnerem, który z czasem zanika, a liście później są połyskujące i błyszczące. Jesienią długo utrzymują się na drzewach, wybarwiając się bardzo atrakcyjnie na żółto. 

...