Odpadowe surowce pochodzenia roślinnego stanowią poważny problem w racjonalnym ich wykorzystaniu. Bardzo często bezpośrednie wykorzystanie odpadów do celów energetycznych jest niemożliwe ze względu na ich duże zawilgocenie, niewłaściwy stan skupienia lub niewłaściwe (niewygodne) rozmiary.

Do najważniejszych z nich należy zaliczyć odpady powstające w czasie mechanicznej obróbki drewna (trociny, wióry, kora itp.) oraz słomę. Ilość odpadów drzewnych szacuje się na ok. 3 mln ton rocznie, z czego tylko ok. 49% jest zagospodarowywana do celów energetycznych. Zbiory słomy ze zbóż i rzepaku można corocznie szacować na ok. 30 mln ton, z czego tylko nieznaczna jej ilość wykorzystywana jest jako komponent pasz objętościowych1, 2.
Trudności w energetycznym wykorzystaniu biomasy odpadowej mogą być pokonane przez przetworzenie, co znacznie zwiększa ich wartość opałową. Czynności te są kosztowne i energochłonne. Jednakże zalety nowo powstałych paliw (znaczne zwiększenie gęstości i wartości opałowej, brak emisji CO2, mniejsza emisja NOx i SO2 do atmosfery, przychylne ustawodawstwo w UE) sprawiają, że zainteresowanie technikami wytwarzania biopaliw jest coraz większe.
Do najczęściej stosowanych operacji przetwarzania odpadów roślinnych na stałe biopaliwa zalicza się suszenie, rozdrabnianie, granulowanie i brykietowanie.

Ciepło spalania i wartość opałowa
Wysoka wartość opałowa odpadów roślinnych stanowi,...