Gospodarka odpadami medycznymi

Problematyka zagospodarowania odpadów medycznych w Polsce stanowi jedno z wciąż nieuporządkowanych zagadnień i daje podstawę dowolnej interpretacji przez osoby, uznające się za kompetentne w ferowaniu ocen i decyzji.


Dla przeciętnego urzędnika nie jest istotne, jaka logika przyświecała takim czy innym uwarunkowaniom prawnym, należy więc sądzić, że również aparat ustawodawczy w tej materii posiada niewielkie rozeznanie. Ponadto dobór biegłych czy doradców jest na tyle tendencyjny, że daje podstawy korupcjogennych działań.
Jako przykład można przytoczyć metody, jakimi rozprawiono się z polskimi technologiami termicznego unieszkodliwiania odpadów medycznych. Z dwóch przykładowych instalacji polskiej myśli technicznej1 nie ma ani jednej, bowiem ta zainstalowana w Szpitalu Wojskowym w Gliwicach (posiadająca atest zagranicznego instytutu badawczego) została zakupiona przez prywatną spółkę na złom, a druga – na którą szpital w Przemyślu wydał niemal milion złotych – rozpłynęła się we mgle, a wniosek skierowany do prokuratury generalnej (mimo posiadania dowodów rzeczowych w postaci umów) uznano za prawidłowość dziejową. W podobny sposób rozprawiono się z tzw. technologiami pirolitycznymi typu WPS. Zlikwidowane zostaną też instalacje oparte na autoklawowaniu i inne o podobnych technologiach (nie odpowiadające procesom uznanym za termiczne), czyli procesach sanitacji (sterylizacji) odpadów. Warto zwró...