Struktura pozyskania energii ze źródeł odnawialnych w krajach Unii Europejskiej zmienia się. Biomasa zaczyna zmniejszać swój udział, wzrasta natomiast znaczenie energetyki słonecznej i wiatrowej.

W Unii Europejskiej pozyskanie energii pierwotnej ze źródeł odnawialnych w latach 2003-2015 wzrosło blisko dwukrotnie. W 2015 roku ok. 30% pozyskiwanej energii pierwotnej na obszarze Wspólnoty pochodziło na OZE. Ze struktury pozyskania energii ze źródeł odnawialnych w UE wyni­ka, że dotychczas największe znaczenie miała biomasa, która jest powszechnie dostępna i może być używana w procesach bezpośredniego spalania (drewno, słoma, osady ściekowe), przetwarzana na paliwa ciekłe (estry oleju rzepakowego, alkohol) bądź gazowe (np. biogaz rolniczy, biogaz z oczyszczalni ścieków, gaz wysypiskowy). Jednak udział biomasy zmniejszał się, a coraz większe znaczenie zyskiwały energia słoneczna i wiatrowa, których zużycie wzrosło odpowiednio: dwudziestokrotnie i sześciokrotnie (tab. 1).

Zwiększona popularność?

Kluczowymi powodami tak znacznego wzrostu wykorzystania energii słonecznej były subsydio­wanie tego sektora energetyki oraz coraz niższe koszty i wyższa efek­tywność energetyczna instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych. W Polsce tylko w 2013 r. w stosunku do roku poprzedniego ceny hurtowe paneli monokrysta­licznych były niższe o 25%, a polikrystalicznych o 38%1. Zbliżone tendencje zaobserwowano ró...