Dwie równoległe magistrale poznańskiej sieci wodociągowej o średnicy 1400 mm i długości kilku kilometrów, wybudowane jeszcze w latach osiemdziesiątych, nigdy nie były potrzebne. W polskich systemach wodociągowych i kanalizacyjnych nie trudno znaleźć setki kilometrów przewodów, których więcej niż połowa zdolności przepustowych nie będzie wykorzystana. Jednocześnie w miastach z takimi rurociągami są mieszkańcy, którzy dotąd czekają na wyposażenie ulic, biegnących przy ich posesjach, w sieci wodociągowe, kanalizacyjne bądź gazowe oraz ułożenie na nich utwardzonych nawierzchni.

Trudno jednoznacznie ustalić, kto jest odpowiedzialny za błędne decyzje oraz niewygody mieszkańców. Nie ma jednak wątpliwości, że w znacznym stopniu zawiniły niedomówienia w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Czy nowa ustawa poprawi efektywność decyzji dotyczących rozwoju infrastruktury?

Istotne nowości

Przepisy nowej ustawy dotyczą zakresu zagadnień rozpatrywanych w opracowaniach planistycznych oraz funkcji, jaką ma pełnić plan miejscowy. Dołączony do niej projekt rozporządzenia określa szczegółowe zasady sporządzania studium i planu miejscowego. Podano w nim rodzaje standardów, jakie ustala się w obu opracowaniach urbanistycznych oraz wskazano na konieczność określania standardów w zakresie infrastruktury technicznej. Obligatoryjnie w planie miejscowym muszą być podane normy, określające intensywność zabudowy. Pozwolą one rozsądnie sza...