Parametryzacja pracy inspektorów detekcji wycieków opiera się na zrozumieniu podstaw i zasad ich pracy w danych warunkach sieci. Nie są one jednakowe ani z góry przyjęte dla wszystkich systemów wodociągowych. Jak wiadomo, natężenie czy częstotliwość przeglądów sieci zależy od opłacalności usuwania strat z wycieków.
W zależności od potencjału ukrytego w stratach wody przedsiębiorstwa wodociągowe stosują w uogólnieniu trzy metody aktywnej pracy ze stratami wody, determinujące sposób detekcji wycieków. Historycznie ich rozwój przebiegał w następującej kolejności: periodyczne przeglądy całej sieci (np. co pół roku) – domena Aktywnej Kontroli Wycieków (AKW), kontrola stref i podobszarów stref (tzw. DMA) – domena zaawansowanej AKW oraz monitoring i usuwanie strat z wycieków w czasie rzeczywistym – domena Szybkości Napraw (SN).
Przy periodycznych przeglądach całej sieci początkowo straty z wycieków ograniczano, zwiększając lub zmniejszając częstotliwość przeglądów całej sieci. Wciąż jest to zresztą metoda ograniczania strat w sieciach wodociągowych o odpowiednio taniej traconej wodzie.
Wielkość strat określa się tu na bazie następującego równania (w uproszczeniu):

straty wody = woda wtłoczona do sieci – woda sprzedana


Działanie to podlega optymalizacji na poziomie całej sieci wodociągowej.
Kontrolę stref i podobszarów stref (DMA) rozpoczęto z chwilą opomiaro...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?