Dynamiczny rozwój produkcji, przetwórstwa, jak również zużycia tworzyw sztucznych, spowodował w Polsce problemy z utylizacją tego typu odpadów poużytkowych. Wyroby z tworzyw sztucznych, a zwłaszcza opakowania, mają bardzo krótki czas użytkowania a po ich wykorzystaniu, z powodu braku rozwiniętego systemu zbiórki, stale zwiększają masę składowanych na wysypiskach odpadów.

Szacuje się, że rocznie na nasze składowiska trafia ok. 470,9 tys. ton opakowań z tworzyw sztucznych, z czego znaczącą część zajmują opakowania do żywności. W tej grupie dominują poliolefiny, tj. LDPE, HDPE, PP (ok. 60% wag.), polistyren (ok. 10% wag.) oraz poliestry, tzn. PET (ok. 20% wag.).
W miarę pojawiania się uwarunkowań prawnych, nakładających na producentów i importerów opakowań obowiązku odzysku, wzrosło ich zainteresowanie powtórnym wykorzystaniem odpadowych tworzyw sztucznych.
Ogólnie można wyróżnić dwa wiodące kierunki ponownego zagospodarowania opakowań. Jest to recykling materiałowy, zwany także mechanicznym, polegający na bezpośrednim przetwórstwie bez stosowania procesów chemicznych, prowadzącym do uzyskania pełnowartościowego surowca wtórnego do dalszego przetwórstwa oraz recykling surowcowy, którego celem jest degradacja makrocząsteczek polimerów na drodze hydrolizy, a...