Jednym z rezultatów powojennego ruchu ekologicznego było rozwinięcie się nowego prądu, nazywanego sztuką ziemi (land art). Zwrot sztuki ku naturze był szczególnie widoczny w Stanach Zjednoczonych już od połowy lat 60. XX w.

Jak sama nazwa wskazuje, terenem działań artystycznych, a także ich tworzywem stała się ziemia. Artyści, kreując zazwyczaj proste, ale o silnym wyrazie dzieła, manipulowali naturalnymi atutami przyrody (światłem, cieniem, wodą itp.).

Artyści land artu rzucili wyzwanie kulturze, w której sztukę postrzegano jako towar. Dzieła stały się nierozerwalne z miejscem ? nie mogły być sprzedane dla zysku lub wystawiane w galeriach. Sztuka ekologiczna okazała się radykalnym projektem politycznym, filozoficznym i etycznym, ściśle związanym z istotnymi wydarzeniami z przełomu lat 60. i 70. XX w. Sztuka ta wydostała się poza mury po tym, gdy amerykański artysta Michael Heizer wypełnił galerię w Monachium tysiącem ton ziemi, tytułując pracę ?Monachijska Depresja?. Rok później Walter De Maria stworzył ?Milowy rysunek?, czyli narysowane kredą dwie równoległe linie ciągnące się przez pustynię Mojave w Kalifornii. W kolejnym roku Christo i jego żona Jeanne-Claude opakowali tkaniną przeciwerozyjną kilkaset kilometrów kwadratowych australijskiego nabrzeża. Jednak dopiero 1970 r. i ?Spiralna grobla? (Spiral Jetty) Roberta Smithsona wstrząsnęły wyobraźnią i wzbudziły publiczne zainteresowanie land artem.

Życie artysty

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?