Aktualnie znane i stosowane w skali technicznej metody usuwania fosforu ze ścieków można podzielić na dwie zasadnicze grupy: fizykochemiczne i biologiczne. Procesy fizykochemiczne realizowane jako strącanie wstępne, symultaniczne lub końcowe wymagają zastosowania odpowiednich związków chemicznych.

Eliminację fosforu ze ścieków w procesach biologicznych (konkurencyjnych do strącania chemicznego ze względów ekonomicznych) uzyskuje się w wyniku zaspokajania normalnych potrzeb asymilacyjnych przyrastającej biomasy osadu czynnego oraz (w przypadku zapewnienia odpowiednich warunków beztlenowo-tlenowych) w procesie wzmożonej biologicznej defosfatacji (enhanced biological phosphorus removal). Akumulacja fosforu w komórkach bakterii osadu czynnego jest w tym przypadku znacznie wyższa niż wynika to z potrzeb asymilacyjnych bakterii.
Proces EBPR wdrożony w wielu oczyszczalniach ścieków daje zadowalające efekty usuwania fosforu, jednak dotychczas brakuje pełnego wyjaśnienia jego mechanizmów biochemicznych i procesów jednostkowych.
W ostatnich latach coraz częściej proponuje się uwzględnianie w modelowaniu procesu EBPR zjawisk chemicznego współstrącania fosforanów z jonami wapnia i magnezu, w wyniku zmian odczynu1. Zjawisko to określane jest jako biologicznie indukowane chemiczne strącanie fosforanów (biologically induced chemical phosphorus precipitation)2.

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?