Dobrze wykorzystane wyniesienia i obniżenia terenu mogą stanowić bardzo efektowny element krajobrazu miejskiego. Warunkiem właściwego funkcjonowania jest zabezpieczenie ich przed degradacją.
Wygodniej jest budować na terenie płaskim i wyrównanym. Jednak zdarza się, że z infrastrukturą drogową i zabudową wchodzi się na teren pofałdowany, o zróżnicowanych wysokościach. Z punktu widzenia koncepcji architektonicznej daje to możliwość atrakcyjnego zagospodarowania przestrzeni, ale wiąże się też z pewnymi uciążliwościami. Skarpy pod wpływem czynników atmosferycznych łatwo ulegają erozji. Woda, spływając po stoku, zmywa cząsteczki gleby i żłobi koleiny. Wiatr porywa wysuszone przez słońce elementy podłoża, a niskie temperatury sprawiają, że zamarzająca woda rozsadza cząstki gleby, co ułatwia ich wypłukiwanie i wywiewanie. Aby skarpy nie ulegały degradacji, nie osuwały się i nie zagrażały infrastrukturze oraz jej użytkownikom, konieczne jest ich wzmacnianie i osłanianie. W tym celu duże, strome skarpy obudowuje się płytami betonowymi o ażurowej konstrukcji, omurowuje kamieniami, podpiera gabionami, ale skuteczne okazuje się też – tak jak w przypadku niskich skarp – obsadzanie roślinami.

Niezastąpiona zieleń
Do wzmacniania stoków doskonale nadają się rośliny o rozwiniętym systemie korzeniowym. W ciągu kilku lat korzenie przerastają skarpę, co znacznie wzmacnia jej strukturę. D...