Śladami miejskich ogrodników
Ogrodnictwo miejskie zaczęło nabierać znaczenia na przełomie XIX i XX w., kiedy zwrócono szczególną uwagę na estetyczny wygląd ulic, placów i parków. Jednocześnie kluczowego znaczenia zaczęli nabierać miejscy ogrodnicy, którzy zarówno koordynowali estetyczne nasadzenia roślin, jak i wpływali na rozwój urbanistyczny wielu miast.
Kim są i kim byli ogrodnicy miejscy? Ludzie, których wiedza niejednokrotnie musiała sięgać daleko poza granice tego, co współcześnie nazywano ogrodnictwem, którzy potrafili pojąć całość zagadnień – od planowania przestrzennego, przez ekologię, problemy zachowania gatunków i rodzimego krajobrazu oraz kulturowego, po projektowanie, nadzór i wykonawstwo. Czy takich właśnie specjalistów poszukiwali możnowładcy i królowie, a później zarządzający miastami? Czy wiedza o planowaniu miast była niezbędna, aby mogły się one harmonijnie rozwijać? Odpowiedzi na te pytania nie są proste, ale jedno można stwierdzić na pewno – rozwój i rozkwit funkcji ogrodnika miejskiego nastąpił na przełomie XIX i XX w. Wcześniej nie istniały ogrody publiczne ani to, co w bardzo szerokim zakresie nazywa się zielenią miejską. Choć w Polsce nie brakowało wybitnych ogrodników, to funkcja ogrodnika miejskiego wywodzi się z innych państw.
Prek...
