Kontynuując rozważania nad ochroną krajobrazu, warto zatrzymać się przy prawie słowackim, dotyczącym tej dziedziny. Konstytucja Czechosłowacji z 9 maja 1948 r. przekazywała do właściwości organów słowackich sprawy dotyczące kultury, do których w owym czasie należała także ochrona przyrody. Na tej podstawie Słowacka Rada Narodowa wydała pierwszą na terytorium ówczesnej Czechosłowacji ustawę o państwowej ochronie przyrody.

Stało się to 18 października 1955 r. Ustawa1 była krótkim aktem prawnym, składającym się z 22 zwięzłych paragrafów. Pojęcie krajobrazu zostało wprowadzone do wstępnych paragrafów, wyznaczających przedmiot ochrony. Interesujące jest to, że już wtedy pojawiło się pojęcie ?środowiska? w charakterystycznej dla owego czasu poetyce. Przepis §1 ust. 1 głosił, że przyrodę jako środowisko życia mas pracujących (słow. prirodu ako životne prostredie pracujicich), jej bogactwo (słow. bohatstvo) i estetyczny wygląd krajobrazu (słow. esteticky vzhl?ad krajiny) ustrój ludowo-demokratyczny chroni, aby te wartości trwale służyły zaspokajaniu gospodarczych, kulturowych, estetycznych i zdrowotnych potrzeb ludu, a tym samym przyczyniały się do stałego wzrostu jego materialnego i kulturalnego poziomu. Z kolei w §2 ust. 1 słowacki ustawodawca proklamował, że państwo chroni przyrodę jako całość, jej znaczące części i twory wraz z ich środowiskiem przyrodniczym, a także krajobraz z jego typowymi cechami (słow. krajinu z jej typickymi znaky...