Sosna Jeffreya (Pinus jeffreyi Grew. et Balf. ex Murr.) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermae) i rodziny sosnowatych (Pinaceae), czyli tak samo jak nasza sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.). W stanie naturalnym występuje na zachodzie Stanów Zjednoczonych, w wąskim pasie, przede wszystkim w Kalifornii, na wysokości od 1000 do 3000 m n.p.m. Towarzyszą jej m.in. znane u nas drzewa, takie jak jodła jednobarwna (Abies concolor), daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) i sosna wydmowa (Pinus contorta) oraz kilka innych sosen rzadko uprawianych w Polsce, np. s. cukrowa (P.lambertiana), s.sękata  (P. attenuata) i s. szara (P. sabiniana). Nasiona opisywanego gatunku dotarły do Europy, a konkretnie Anglii, w 1852 r. Wysłał je szkocki botanik i podróżnik John Jeffrey, odkrywca tej sosny, na cześć którego utworzono jej nazwę gatunkową. W dawnej Polsce, w kolekcji Arboretum Kórnickiego, znalazła się już w 1866 r., jednak później nie była rozpowszechniana na szerszą skalę, m.in. z powodu podmarzania i wymarzania w czasie surowych zim. Częściej była uprawiana na zachodzie kraju, niepodlegającym wówczas administracji polskiej, gdzie klimat jest trochę łagodniejszy niż na pozostałym obszarze. Obecnie sosna ta jest reprezentowana w kolekcjach większości krajowych ogrodów botanicznych i arboretów. Przykładowo w Ogrodz...