Ostatnia dekada w Polsce charakteryzowała się intensywnym rozwojem systemów kanalizacyjnych. Miało to związek ze zmianą polityki ekologicznej państwa, dostosowaniem przepisów do prawa Unii Europejskiej, zmianami w zakresie finansowania inwestycji proekologicznych oraz możliwością uzyskania środków z funduszy pomocowych oraz ekokonwersji części polskiego zadłużenia za granicą.

Według danych GUS, w 2001 r. łączna długość sieci kanalizacyjnej w Polsce wynosiła 55 632 km. Od 54,7% ludności ścieki odprowadzano systemami kanalizacyjnymi do oczyszczalni, a od 22,6% Polaków ścieki kierowane były do oczyszczalni z podwyższoną zdolnością usuwania biogenów. W 2001 r. z kanalizacji korzystało 83,4% ludności zamieszkującej polskie miasta - w tym 80,9% z kanalizacji pełnej (sieć kanalizacyjna łącznie z oczyszczalnią). W małych miastach procent ludności korzystającej z pełnej kanalizacji jest znacznie niższy niż w miastach dużych (do 2000 mieszkańców wynosił 55,2%, a od 2000 do 5000 mieszkańców - 63,0%). Jednak od 1996 r. wskaźniki te znacznie się poprawiły (dla małych miast wynosiły odpowiednio 37,2% oraz 38,7%). Niestety dane te w odniesieniu do wsi wypadają zdecydowanie gorzej i kształtują się na poziomie 13,3% (korzystanie z kanalizacji) i 12,4% (korzystanie z kanalizacji pełnej). Nie uwzględnia się tu lokalnych systemów odprowadzania i unieszkodliwiania ścieków, które występują głównie na terenach wiejskich. Szczegółowe dane w rozbiciu na województwa przedstawiono ...