Zapach można definiować jako wrażenie zmysłowe rejestrowane w mózgu (percepcja), wywoływane pobudzeniem receptorów węchowych przez niektóre lotne związki chemiczne wdychane wraz z powietrzem przez nos.

Z definicji tej wynika, iż efekt powstania wrażenia węchowego jest poprzedzany wniknięciem substancji zapachowej do wdychanego powietrza. Odczuwanie zapachu i jego charakter jest więc zależny od koncentracji, jaką osiąga ta substancja w powietrzu, którym oddychają ludzie. W tym kontekście zrozumiały staje się fakt, że uciążliwość substancji zapachowotwórczych jest rozpatrywana jako problem zapachowej jakości zanieczyszczonego powietrza atmosferycznego, które w stanie naturalnym jest bezwonne.
Zapachy uciążliwe (nieprzyjemne) w polskim języku potocznym nazywane są odorami. Natomiast w języku angielskim lub francuskim wyrazy „odour” i „odeur” obejmują wszystkie substancje zapachowe, bez względu na ich jakość hedonistyczną (przyjemnościową). Tak więc w literaturze fachowej występuje terminologiczna niejednoznaczność pojęć, którą dodatkowo potwierdza norma PN-ISO 5492, obejmująca terminem „substancje zapachowe” zarówno te zapachowo przyjemne, jak i nieprzyjemne. Niejednoznaczność ta często prowadzi do nieporozumień, ponieważ nie odróżnia zapachów pożądanych, jakie mają np. kosmetyki, od zapachów niepożądanych, jakie mają np. zakłady utylizacji odpadów zwierzęcych czy oczyszczalnie ścieków.
Ponieważ w literaturze metody ...