Drzewa od zawsze towarzyszą nam na naszej drodze życiowej. I to nie tylko jako zielone elementy w krajobrazie, które są piękne i latem dają cień, a deszcz kolorowych liści jesienią. Drzewa to także oś naszego postrzegania świata. Ludzie od zawsze uważali, że drzewa mają nam do zaoferowania znacznie więcej.
 

Już nasi praojcowie uważali, że drzewo jest łącznikiem między znanym a nieznanym. Drzewa napawały bojaźnią przez swoje rozmiary oraz długowieczność. Czym potężniejsze i starsze drzewo, tym oddziaływanie na ludzi było większe. 
Siła, pewność, mądrość
Do najmocarniejszych drzew w naszym krajobrazie zaliczyć należy dęby. Na terenie Polski są one wysokie, rozłożyste, z potężnymi konarami i grubą spękaną korą. Już od dawna pod ich koronami ludzie szukali schronienia. Dąb osłaniał ludzi w niebezpieczeństwie, zarówno tym widzialnym, jak i tym niewidzialnym. Stawał się drzewem świętym. W jego cieniu odbywały się narady plemienne czy wojenne. Samotne dęby występują często przy polnych drogach, na ich rozstaju czy też pochylają się nad przydrożnymi kapliczkami. Sadzono je na miedzach jako oznaczenie posiadania i nadania właścicielowi cech charakterystycznych. Dlatego dąb do dzisiaj jest symbolem siły, prawości i mądrości. Nie wyobrażamy sobie czasami miejsc czy zakątków bez tych wspaniałych drzew. Dąb nadaje miej...