Gwarancja pochodzenia energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii (dalej gwarancja pochodzenia) jest instrumentem wprowadzonym nowelizacją Prawa energetycznego, dokonaną 26 lipca 2013 r.

Założeniem ustanowionego w znowelizowanym Prawie energetycznym1 systemu gwarancji pochodzenia w dodanym do ustawy rozdziale 2a jest dostarczenie odbiorcy końcowemu informacji, jaka ilość energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii jest do niego dostarczana. Służy ona budowaniu ekologicznego i zrównoważonego wizerunku podmiotów chcących pokazać, w jakim stopniu są zasilane przez energię pochodzącą z OZE.

Prawne podstawy systemu

Podstawą wprowadzenia do polskiemu systemu prawnego gwarancji pochodzenia są postanowienia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (?dyrektywa 2009/28/WE?)2. Jak wyjaśnia się w jej preambule, a także w jej kolejnych postanowieniach odnoszących się do analizowanej problematyki, gwarancje pochodzenia służą wyłącznie jako dowód dla odbiorcy końcowego, potwierdzający, że określona część lub ilość energii została wyprodukowana ze źródeł odnawialnych. Dyrektywa pozostawiła państwom członkowskim możliwość rozszerzenia katalogu podmiotów wnioskujących o wystawienie gwarancji o producentów...