Jednym z najważniejszych zadań zarządców dróg samorządowych, zapisanych w ustawie o drogach publicznych, jest utrzymanie nawierzchni jezdni i chodników. Realizacja tego zadania powinna gwarantować bezpieczeństwo użytkowania jezdni i chodników, spowodować wydłużenie okresu międzyremontowego nawierzchni, czyli zwiększyć jej żywotność, a także prowadzić do poprawy niektórych właściwości nawierzchni, np. właściwości przeciwpoślizgowych.

Nawierzchnie jezdni dróg, jak każdy obiekt budowlany, wymagają okresowych remontów, dzięki którym przywracany jest stan pierwotny nawierzchni albo następuje zwiększenie nośności i odporności na odkształcenia. Zabiegi te są także wymuszane szybkim wzrostem obciążeń dróg. Każdy remont wymaga wykonania badań, pozwalających opracować indywidualną, najbardziej optymalną technologię jego wykonania1.

Utrzymanie bieżące

Każde uszkodzenie, które zagraża bezpieczeństwu ruchu lub przyczynia się do skrócenia przewidywanego okresu trwałości nawierzchni, powinno być niezwłocznie naprawione. Przy czym uszkodzenia zagrażające bezpieczeństwu ruchu, takie jak: wyboje, zapadnięcia, wystające i zapadnięte studzienki, należy likwidować w pierwszej kolejności, przed uszkodzeniami mającymi wpływ na trwałość nawierzchni.
Uszkodzenia nawierzchni bitumicznych, usuwane w ramach utrzymania bieżącego, możemy podzielić na:
  • spękania: siatkowe, poprzeczne, podłużne, krawędziowe;
  • odk...