Odnawialne źródła energii stają się istotnym składnikiem bilansów energetycznych wielu krajów i będą odgrywać zasadniczą rolę w działaniach na rzecz redukcji emisji gazów cieplarnianych, poprawy bezpieczeństwa energetycznego i wspierania rozwoju społeczno-gospodarczego1.

W Polsce główną pozycję wśród odnawialnych źródeł energii stanowi biomasa, która może być konwertowana do różnych nośników energii w takich procesach jak piroliza, spalanie, zgazowanie czy też fermentacja2.
Biomasa stanowi trzecie co do wielkości na świecie naturalne źródło energii. Według definicji Unii Europejskiej biomasa oznacza podatne na rozkład biologiczny frakcje produktów, odpady i pozostałości przemysłu rolnego (łącznie z substancjami roślinnymi i zwierzęcymi), leśnictwa i związanych z nim gałęzi gospodarki, a także frakcje odpadów przemysłowych i miejskich (dyrektywa 2001/77/WE). Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z 9 grudnia 2004 r. (DzU nr 267, poz. 2656) biomasa to stałe lub ciekłe substancje pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, które ulegają biodegradacji, pochodzące z produktów, odpadów i pozostałości z produkcji rolnej i leśnej oraz przemysłu przetwarzającego ich produkty, a także części pozostałych odpadów, które ulegają biodegradacji.
Biomasa powstaje również z roślin hodowanych dla celów energetycznych na plantacjach, np. topoli (Salicaceae populus), wierzby energetycznej (np. Salix viminalis var. gigantea)3 ...