Problem przetworzenia i zagospodarowania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (ZSEE) został dostrzeżony już pewien czas temu, czego skutkiem było wprowadzenie obowiązujących regulacji prawnych. Stąd funkcjonująca w Polsce ustawa o zużytym sprzęcie oraz 17 rozporządzeń wykonawczych.

Niektóre elementy organizacyjno-techniczne zagadnień recyklingu ZSEE omówiono wcześniej w "Recyklingu". Warto także zwrócić uwagę na organizowaną przez Przemysłowy Instytut Elektroniki w Warszawie cykliczną konferencję "Ekologia w elektronice" (ostatnia, czwarta, odbyła się w czerwcu 2006 r.), w dużej części poświęconą procesom i technologiom recyklingu odpadów elektronicznych. W zdecydowanej większości przypadków rozważane w powyższych publikacjach technologie przetwórcze dotyczą aspektów mechanicznych fragmentacji, sortowania itp. czynności, dających materiały (a w zasadzie produkty) wymagające dalszej obróbki w celu odtworzenia wartości surowcowych.
W literaturze1 spotkać można się z opinią, że założenia obowiązującej Dyrektywy 2002/96/EC oparte są na doświadczeniu kilku krajów europejskich, prowadzących wcześniej zasadniczo dobrowolną zbiórkę odpadów elektrycznych i elektronicznych. Sugeruje się również1, iż ustalone poziomy odzysku odpadów ZSEE mogą być łatwo osiągane poprzez odzysk metali, szkła oraz innych materiałów, a w konsekwencji z tworzyw sztucznych. Są one zawarte w odpadach, szczególnie w tych zintegrowanych z innymi materiałam...