Szymon Łukasiewicz
Tomasz Lisiecki


W latach 70. XX w. pojawił się w Polsce „problem topolowy”. Występuje on najczęściej na osiedlach w wąskich przestrzeniach między ścianami budynków, które zostały wypełnione i nadmiernie zacienione koronami wybujałych drzew. Drugim aspektem tego problemu jest kruchość gałęzi niektórych gatunków i odmian, co w sytuacji zadrzewień przyulicznych stwarza zagrożenie bezpieczeństwa dla użytkowników dróg.
Wszystkie te problemy spowodowane były niewłaściwym zastosowaniem tych osiągających potężne rozmiary drzew. Obecnie winą za powstałą sytuację obarcza się rośliny (!), dążąc do ich eliminacji. Tak skrajne podejście skłoniło do racjonalnego spojrzenia na miejsce i rolę topoli w warunkach miejskich.

Ekologia
Topole (rodzaj Populus) reprezentowane są w Polsce przez trzy gatunki: topolę białą (białodrzew), topolę czarną (sokora) i topolę drżącą (osika) oraz przez topolę szarą, będącą mieszańcem t. białej i osiki. Ponadto w XX w. wprowadzono w naszym kraju na szeroką skalę liczne odmiany i mieszańce topoli amerykańskich. W środowisku naturalnym krajowe gatunki topoli występują najczęściej w dolinach rzek, tj. na siedliskach żyznych, bogatych w próchnicę i składniki pokarmowe, z dostępną dla korzeni wodą gruntową. Wykształcając prosty pień i gęstą koronę, osiągają wyróżniające je potężne rozmiary. Szczególnie dekoracyjna jest topola biała – o j...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?