Głównym celem każdego rodzaju dezintegracji osadów ściekowych jest uzyskanie większej podatności osadów na procesy biochemiczne, którym są one poddawane w różnych miejscach ciągów technologicznych oczyszczalni ścieków. Z uwagi na oczekiwany efekt, dezintegracji mogą być poddawane osady zarówno wstępne, jak i recyrkulowane, ale przede wszystkim dużym zainteresowaniem cieszą się technologie dezintegracyjne stosowane w przeróbce osadów nadmiernych.

Zadecydowały o tym dwie istotne przesłanki technologiczne. Po pierwsze, w ciągu kilkunastoletniej eksploatacji oczyszczalni, w których zachodzi konieczność biologicznego usuwania związków biogennych, zaobserwowano, że osady nadmierne z tych procesów (naprzemienne warunki tlenowe i beztlenowe) bardzo trudno ulegają hydrolizie w warunkach beztlenowych, co wpływa na wydłużenie czasu i obniżenie efektywności fermentacji mezofilowej (w odniesieniu do stopnia mineralizacji i pozyskiwania biogazu). Po drugie zaś – we współczesnych oczyszczalniach ścieków osady nadmierne kierowane do komór fermentacji są w znacznym stopniu zagęszczane (3-6% sm) mechanicznie, co jest korzystne dla zmniejszenia objętości komór fermentacji i ilości ciepła na ogrzewanie osadów, lecz nie sprzyja transportowi i mieszaniu osadów ani wymianie ciepła w wymiennikach. Przede wszystkim jednak duże, zwarte flokuł...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?