Realizacja wszelkich obiektów inżynierskich wiąże się nieodłącznie z przyjmowaniem różnorodnych założeń, charakteryzujących się większym bądź mniejszym stopniem umowności. Ustalenia takie dotyczą praktycznie wszystkich etapów realizacji danej inwestycji, począwszy od fazy powstawania koncepcji, poprzez etap projektowania, uzgadniania, aż do wykonawstwa i ostatecznej eksploatacji.
Przyjmowanie tego typu założeń jest koniecznym i oczywistym elementem całości procesu realizacyjnego, a wiąże się z wieloma ważnymi czynnikami, z których najistotniejszymi są: wprowadzanie niezbędnych uproszczeń na etapie obliczeń, konieczność swoistej schematyzacji i ujednolicenia procedur obliczeniowych oraz pokonanie często pojawiających się barier. Wynikają one z braku pełnych danych do obliczeń, niewiarygodności tychże danych bądź z pojawiania się nietypowych warunków wymuszających niekonwencjonalne rozwiązania. Stosowanie umownych procedur, szacowanie wartości współczynników, przyjmowanie „odgórnych” wytycznych itp. jest zatem ogólnie uznanym i – w przeważającej większości przypadków – niebudzącym wątpliwości procederem. Wydaje się jednak, że w zakresie planowania systemów odprowadzania wód opadowych kwestia owej „umowności” nabiera szczególnie istotnego znaczenia, gdyż podlega jej bardzo wiele elementów. Determinują one w sposób zas...