Unijny plan działania w sprawie biomasy
Energia odgrywa kluczową rolę w realizacji europejskich celów wzrostu gospodarczego, zwiększenia zatrudnienia i zrównoważonego rozwoju. Wysokie ceny ropy kierują uwagę na coraz większą zależność Europy od energii z importu. Unia musi zdecydowanie odpowiedzieć na to wyzwanie.
Komisja Europejska dokonuje gruntownego przeglądu swojej polityki energetycznej. Zasadnicze elementy tej polityki, w kontekście zwiększonego rozwoju gospodarczego, obejmują potrzebę zmniejszenia zapotrzebowania na energię, zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii z uwagi na możliwość ich produkcji w kraju i ich trwałość, a także zróżnicowanie źródeł energii oraz zwiększenie współpracy międzynarodowej. Elementy te mogą przyczynić się do zmniejszenia uzależnienia Europy od importu energii oraz zadziałać jako bodziec do zwiększenia wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.
Do sukcesu potrzebne jest spójne zarządzanie tymi celami w ramach odpowiednich harmonogramów. Proces obejmował będzie mechanizmy mające na celu zaangażowanie państw członkowskich, przedstawicieli Parlamentu Europejskiego oraz zainteresowanych stron.
To właśnie w tym szerszym kontekście zintegrowanej i spójnej polityki energetycznej oraz – w szczególności – promocji odnawialnych źródeł energii Komisja opracowała i przedstawiła do społecznej konsultacji plan działania. Rządy państw członkowskich zobowiązane zostały do przekazania swych stanowisk i uwag w terminie do 11 stycznia br.
Omawiany plan działania określa środki, dzięki którym zwiększy się pozyskiwanie energii z biomasy pochodzącej z drewna, odpadów i roślin uprawnych poprzez tworzenie rynkowych zachęt do jej wykorzystywania i usuwanie barier dla rozwoju rynku. Plan stanowi pierwszy krok koordynujący i określa środki mające na celu promowanie biomasy w transporcie, energetyce i ogrzewnictwie oraz związane z nimi środki przekrojowe odnoszące się do zaopatrzenia w biomasę, finansowania i badań naukowych w tym zakresie.
Potencjał biomasy
Obecnie Unia Europejska zaspokaja biomasą 4% swego zapotrzebowania na energię. Wykorzystując w pełni swój potencjał, do 2010 r. ponad dwukrotnie zwiększyłaby wykorzystanie biomasy (z 69 Mtoe w 2003 r. do ok. 185 Mtoe w 2010 r.). Spełniałaby przy tym wymogi dobrej praktyki rolniczej, zabezpieczając zrównoważoną produkcję biomasy oraz nie wpływając znacząco na krajową produkcję żywności. Po przystąpieniu do Wspólnoty Bułgarii i Rumunii polepszy się dostępność biomasy, a jeszcze większy potencjał leży w imporcie.
Zdaniem Komisji, środki zawarte w planie działania mogłyby zwiększyć wykorzystanie biomasy do ok. 150 Mtoe w 2010 r. lub wkrótce potem (co nie wykorzystywałoby w pełni dostępnego potencjału). Jest to zgodne z indykatywnymi wartościami docelowymi w zakresie wykorzystania energii odnawialnej.
Koszty i korzyści
Z kilku analiz naukowych i ekonomicznych wynika, że takie zwiększenie wykorzystania biomasy w 2010 r. mogłoby przynieść szereg korzyści. Należy do nich dywersyfikacja zaopatrzenia Europy w energię (poprzez zwiększenie udziału energii odnawialnej o 5% i obniżenie uzależnienia od energii importowanej z 48 do 42%), obniżenie emisji gazów cieplarnianych o 209 mln ton CO2eq rocznie, bezpośrednie zatrudnienie maksymalnie 250-300 tys. osób, w większości na obszarach wiejskich, oraz potencjalny nacisk na obniżenie cen ropy naftowej w wyniku mniejszego zapotrzebowania na ropę.
Zakładając ceny paliw kopalnych na poziomie niższym od obecnego o ok. 10%, ich dający się bezpośrednio zmierzyć koszt można oszacować na 9 mld euro rocznie, z czego sześć przeznacza się na biopaliwa w transporcie i trzy na biomasę do celów produkcji energii elektrycznej. Jest to równoważne wzrostowi o ok. 1,5 centa na litrze benzyny lub oleju napędowego i 0,1 centa na 1 kWh energii elektrycznej. Można również oczekiwać korzyści ze zwiększenia czołowej pozycji technologicznej UE w tych sektorach bez dodatkowej emisji zanieczyszczeń czy innych form szkodzenia środowisku.
Biopaliwa w transporcie
W ciągu ostatnich czterech lat ceny ropy zwiększyły się trzykrotnie. Płynne biopaliwa, jako jedyny bezpośredni zamiennik ropy naftowej w transporcie, zasłużenie zyskały status sprawy niezwykle ważnej pod względem politycznym.
Rozwój sektora transportowego nie umożliwił jeszcze stabilizacji emisji gazów cieplarnianych, pomimo znacznych wysiłków poczynionych przez tę branżę. Biopaliwa są kosztownym sposobem obniżania emisji gazów cieplarnianych, jednakże w sektorze transportu są one jednym z zaledwie dwóch środków, które mają uzasadnioną szansę osiągnięcia tego celu w znaczącej skali w najbliższej przyszłości (ten drugi środek to umowa producentów samochodów co do redukcji emisji CO2 w nowych samochodach). Na początku roku Komisja przedstawi specjalny komunikat dotyczący biopaliw.
Dyrektywa o biopaliwach określa jako wartości odniesienia następujący procentowy udział biopaliw w rynku: w 2005 r. miało to być 2%, a w 2010 r. – 5,75%. Nie udało się zrealizować wartości odniesienia określonej na rok 2005. Poszczególne państwa członkowskie wykazywały bardzo zróżnicowane wyniki, a i tak biopaliwa stanowiły łącznie zaledwie 1,4% udziału w rynku.
Aby wdrożyć tę dyrektywę, wiele państw członkowskich opiera się na zwolnieniach podatkowych dotyczących paliwa. Podlegają one kontroli w ramach pomocy państwa. Zgodnie z wytycznymi w sprawie pomocy państwa w kwestiach ochrony środowiska, Komisja ma zasadniczo przychylne podejście do otrzymanych zgłoszeń. Pojawiło się jednakże kilka problemów praktycznych. Kilka państw członkowskich wprowadziło ostatnio zobowiązania dotyczące biopaliw i zobligowało firmy zajmujące się dostarczaniem paliwa do zawarcia określonej ilości procentowej biopaliw w paliwie wprowadzanym do obrotu. Zobowiązania do wprowadzania biopaliw wydają się obiecującym sposobem przezwyciężenia trudności w związku ze zwolnieniami podatkowymi i zapewnienia skutecznej i opłacalnej realizacji celów. Ułatwiają także przychylniejsze traktowanie biopaliw drugiej generacji, co popiera Komisja.
Zgodnie z dyrektywą o biopaliwach, w 2006 r. Komisja wystosuje sprawozdanie dotyczące jej wdrożenia w celu jej ewentualnego przeglądu. W raporcie tym zostaną zawarte następujące zagadnienia: wielkości docelowe ustanowione przez poszczególne państwa odnośnie procentowego udziału biopaliw w rynku, zobowiązania w odniesieniu do biopaliw oraz wprowadzenie systemu certyfikatów, dzięki któremu do wielkości docelowych zaliczane będą tylko biopaliwa wytwarzane z upraw spełniających minimalne normy zrównoważonego rozwoju.
System certyfikatów musiałby stosować niedyskryminacyjne zasady dla biopaliw produkowanych w kraju i importowanych.
Biopaliwa oraz surowce do ich produkcji są przedmiotem obrotu na rynkach światowych. Podejście oparte na idei samowystarczalności gospodarczej w obliczu realizacji potrzeb UE nie jest ani możliwe, ani pożądane. Jednakże Unii przysługuje pewien zakres uprawnień, które pozwalają na określenie, jak dalece wspierać produkcję krajową lub import.
Dyrektywa odnosząca się do jakości benzyny i olejów napędowych ustanawia limity zawartości w benzynie etanolu, eteru i innych związków tlenowych. Ponadto ogranicza ona ciśnienie par benzyny. Norma EN590 stanowi, iż olej napędowy nie może zawierać więcej niż 5% biodiesla w kategoriach objętości (4,6% w kategoriach energetycznych). Z uwagi na te limity trudno będzie osiągnąć zwiększone wykorzystanie biopaliw. Komisja jest w trakcie rewizji dyrektywy odnoszącej się do jakości benzyny i olejów napędowych.
Istnieją bariery techniczne przy wprowadzaniu biopaliw np. ze strony przedstawicieli przemysłu. Komisja zwróci się do odpowiednich branż przemysłowych z prośbą o wyjaśnienie technicznego uzasadnienia barier, a także postara się poznać opinie innych zainteresowanych stron.
Europa jest przychylnie nastawiona do wykorzystywania pojazdów na olej napędowy, a przy tym ma większe możliwości produkcji bioetanolu niż biodiesla, przy wykorzystaniu mniejszych przestrzeni i większemu ograniczaniu kosztów dzięki efektowi korzyści skali. Istnieją również możliwości zwiększenia importu etanolu z państw trzecich.
Komisja będzie wspierać wykorzystywanie etanolu w celu zmniejszenia popytu na olej napędowy, włączając w to zastosowanie 95% etanolu w zmodyfikowanych silnikach Diesla. W ramach ponownej analizy normy EN14214 Komisja zaproponuje też ocenę zmiany, która pozwoli na zastąpienie przy produkcji biodiesla metanolu – etanolem.
Komisja wkrótce wystąpi z wnioskiem legislacyjnym, który ma zachęcać do kupowania w ramach zamówień publicznych pojazdów przyjaznych środowisku. Mogłyby się do nich zaliczać również pojazdy wykorzystujące mieszanki z wysoką zawartością biopaliw. Komisja bada obecnie, w jakim zakresie wykorzystanie alternatywnych paliw, w tym biopaliw, przyczynia się do realizacji wartości docelowych ograniczenia emisji CO2 lekkich pojazdów samochodowych. Przyszła strategia, która zostanie przedłożona w tym roku, oparta będzie na “zintegrowanym podejściu” i uwzględni m.in. strategię w sprawie przyszłości przemysłu samochodowego (ona również ma zostać przedstawiona w bieżącym roku).
Energia elektryczna z biomasy
Wykorzystanie biomasy w produkcji energii elektrycznej największe korzyści przyniesie w zakresie emisji gazów cieplarnianych. Komisja wspiera państwa członkowskie w działaniach zmierzających do wykorzystania potencjału wszystkich opłacalnych form pozyskiwania energii elektrycznej z biomasy.
Państwa członkowskie zobowiązały się do realizowania określonych wartości docelowych odnośnie energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych. Jednak w większości przypadków ich osiągnięcie wydaje się niemożliwe bez większego udziału biomasy. W elektrociepłowniach z biomasy można jednocześnie uzyskać energię elektryczną i ciepło Komisja za pomocą systemów wsparcia zachęca państwa członkowskie do uwzględniania takich podwójnych korzyści.
Ogrzewanie biomasą
W ogrzewnictwie biomasa jest najtańszym paliwem. Istnieje mocno zakorzeniona tradycja jej wykorzystywania, a nowe technologie pozwalają na przekształcenie drewna i czystych odpadów w formę znormalizowanych pelet, bezpiecznych dla środowiska i łatwych w stosowaniu. Niemniej jednak zwiększenie zastosowania biomasy w ogrzewnictwie przebiega najwolniej.
Poza uważnym monitorowaniem wdrażania prawodawstwa wspólnotowego odnośnie kogeneracji istotnego dla celów wykorzystania biomasy – Komisja wprowadzi nowe prawodawstwo oraz będzie promowała odrodzenie kotłowni osiedlowych.
Obecnie istnieją dyrektywy dotyczące energii elektrycznej i transportu, a prace nad regulacjami w sprawie wykorzystania energii odnawialnej w ogrzewnictwie podjęte zostaną w tym roku. Konieczne będzie przyjęcie podejścia różniącego się od poprzednich dyrektyw, ponieważ kluczowe problemy tkwią w zaufaniu i postawach rynkowych, a nie w kosztach. Rozważone zostaną m.in. nowe, szczególne prawodawstwo dotyczące energii odnawialnej w ogrzewnictwie, zmiana dyrektywy dotyczącej charakterystyki energetycznej budynków w celu zwiększenia środków motywacyjnych na rzecz energii odnawialnej, a także przeprowadzenie badań nad polepszeniem charakterystyki kotłów na biomasę stosowanych w ogrzewaniu budynków oraz ograniczeniem zanieczyszczenia środowiska w celu ustalenia wymogów w ramach dyrektywy dotyczącej ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię.
Kotłownie osiedlowe (centralne ogrzewanie zbiorowe) łatwiej radzą sobie z wykorzystaniem paliw odnawialnych i spalają więcej rodzajów paliw przy niższym poziomie emisji. Łatwiej jest promować wykorzystywanie biomasy w kotłowniach osiedlowych niż w ogrzewaniu indywidualnym. 56 mln obywateli UE jest obsługiwanych przez kotłownie, z czego 61% pochodzi z nowych państw członkowskich. Ogrzewanie zbiorowe musi zmierzyć się z konkurencją ze strony ogrzewania indywidualnego. Komisja wspiera sieci ogrzewania zbiorowego przy dokonywaniu ich adaptacji.
Komisja nalega, aby Rada przyjęła jej wniosek i wpisała usługi ogrzewania zbiorowego na listę towarów i usług, do których państwa członkowskie mogą zastosować obniżoną stawkę podatku VAT. Następnie Komisja zaleci tym państwom, by wobec ogrzewania zbiorowego stosowały obniżoną stawkę VAT, taką jak w przypadku gazu ziemnego lub energii elektrycznej. Komisja może również przedstawić wniosek legislacyjny co do kwestii podatkowych dotyczących ogrzewania zbiorowego. Zbada także, czy jednocześnie należy zaproponować inne środki.
Biomasę powinno się promować we wszystkich trzech sektorach: transporcie, produkcji energii elektrycznej oraz ogrzewnictwie. Przynajmniej do 2010 r. nie będzie znaczącej konkurencji między surowcami: biopaliwa są wytwarzane głównie z roślin uprawnych, a biomasa do produkcji energii elektrycznej i ogrzewnictwa pochodzi głównie z drewna i odpadów.
Zagadnienia przekrojowe
Wspólna Polityka Rolna (WPR)
W wyniku przeprowadzonej w 2003 r. reformy WPR dopłaty bezpośrednie dla rolników nie są już powiązane z produkcją rolną, dzięki czemu rolnicy mogą swobodnie odpowiadać na wzrastające zapotrzebowanie na uprawy energetyczne. Reforma ta wprowadziła także specjalną pomoc na uprawy energetyczne i utrzymała możliwość wykorzystania gruntów obowiązkowo odłogowanych do prowadzenia upraw nieżywnościowych (w tym upraw energetycznych). W tym roku Komisja ma przedłożyć Radzie sprawozdanie z wdrożenia pomocy dla upraw energetycznych, któremu mają towarzyszyć wnioski uwzględniające cele UE odnośnie biopaliw.
Decyzje w sprawie właściwych upraw energetycznych najlepiej podejmuje się na szczeblu regionalnym lub lokalnym. Komisja będzie finansować kampanię informacyjną na temat takich upraw oraz wynikających z nich korzyści, a zwłaszcza plantacji szybko rosnących drzew, na które rolnicy muszą zablokować areał na okres kilkunastu lat.
Leśnictwo
Około 35% produkcji drzewnej z lasów UE pozostaje niewykorzystane, zwłaszcza niewielu jest odbiorców “gałęziówki” – małych gałązek pozostałych po pozyskaniu drewna, które nadają się do produkcji ciepła i energii elektrycznej. Komisja jest w trakcie przygotowywania planu działania w sprawie leśnictwa, który zajmie się kwestią wykorzystania drewna dla celów energetycznych.
Komisja sprawdzi też wpływ zastosowania energetycznego drewna i resztek drewnianych na leśnictwo i branże z nim powiązane.
Odpady
Odpady to ciągle mało wykorzystywane źródło energii. Komisja jest w trakcie opracowywania strategii przedmiotowej dotyczącej zapobiegania i ponownego przetwarzania odpadów oraz przygotowania wniosku w sprawie rewizji ramowych aktów prawnych dotyczących odpadów.
Zwierzęce produkty uboczne
Zwierzęce produkty uboczne nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi coraz częściej wykorzystywane są do celów energetycznych, w szczególności pozyskiwania biogazu i biodiesla. Komisja podda przeglądowi ramy prawne pod kątem zezwolenia na tego rodzaju procesy, aby można było wykorzystywać nowe źródła energii, jednocześnie utrzymując wysoki poziom ochrony zdrowia ludzi oraz zwierząt.
Normy i doskonalenie dostaw
Potrzebne są normy europejskie dotyczące jakości paliw stałych produkowanych z biomasy w celu ułatwienia handlu takimi paliwami, rozwijania dla nich rynków i zwiększania zaufania konsumentów. Pracuje nad nimi Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN).
Europejską platformę dla celów handlu peletami i wiórami zapoczątkowano z pomocą programu UE “Inteligentna Energia dla Europy”, jednak osiąga się niskie obroty handlowe. Komisja sprawdzi, jak można poprawić wyniki funkcjonowania tego systemu.
Krajowe plany działania
Krajowe plany działania w sprawie biomasy mogą zmniejszyć niepewność inwestora poprzez dokonanie oceny fizycznej i ekonomicznej dostępności biomasy różnego rodzaju. Plany te można również powiązać z kampaniami informacyjnymi dla konsumentów odnośnie korzyści z biomasy. Te same działania mogą z powodzeniem podjąć regiony. Komisja wspiera opracowywanie krajowych planów w tej sprawie.
Finansowe wsparcie UE
We wniosku Komisji dotyczącym strategicznych wytycznych Wspólnoty w zakresie polityki spójności określono, że wsparcie dla rozwijania odnawialnych i alternatywnych źródeł energii, w tym biomasy, stanowi ważny cel dla funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności. Dzięki tym funduszom można sfinansować przekwalifikowanie rolników i zaopatrzenie producentów biomasy w sprzęt oraz zainwestować m.in. w urządzenia do produkcji biopaliw, a także wspomagać producentów energii elektrycznej oraz lokalne kotłownie przy przestawianiu się na biomasę.
Komisja wzywa państwa członkowskie oraz regiony do tego, by przy opracowywaniu krajowych strategicznych ram odniesienia oraz programów operacyjnych upewniły się, że uwzględniono potencjalne korzyści z zastosowania biomasy.
Komisja wspiera państwa członkowskie w rozwoju i dywersyfikacji gospodarki na obszarach wiejskich w ramach krajowych programów rozwoju obszarów wiejskich. Komisja proponuje utworzenie w ramach tych programów specjalnej grupy ad hoc, która zajęłaby się analizowaniem związanych z biomasą możliwości rozwoju.
Pomoc państwa
Oficjalne wsparcie udzielane na rzecz produkcji i wykorzystania biomasy musi być zgodne z polityką Wspólnoty odnośnie pomocy państwa. Komisja może zezwolić na udzielenie pomocy inwestycyjnej i pomocy operacyjnej na podstawie wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Zasady zawarte w tych wytycznych uwzględniają zalety energii produkowanej z biomasy w porównaniu z produkcją energii z paliw kopalnych. Pomoc inwestycyjna na obszarach objętych pomocą może być zgodna z zasadami wspólnego rynku w myśl wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej. Nie powinno dochodzić do niepotrzebnych zakłóceń konkurencji.
Badania
Wniosek Komisji dotyczący 7. Programu Ramowego traktuje badania nad biomasą w sposób priorytetowy. Zawiera kilka działań odnoszących się do biomasy:
Do najważniejszych poczynań będzie należeć opracowanie “Platformy technologicznej biopaliw” z udziałem odpowiednich branż oraz koncepcji “biorafinerii”, w których zastosowanie znajdą wszystkie części roślin, a także badania nad biopaliwami drugiej generacji, gdzie przewiduje się znaczący wzrost finansowania ze strony Wspólnoty.
Komisja zastanowi się, w jaki sposób należy poprowadzić badania w zakresie optymalizacji upraw rolnych i drzewnych dla celów energetycznych oraz w zakresie procesów przetwarzania.
W ramach programu “Inteligentna energia dla Europy” Komisja będzie wspierać rozpowszechnianie technik potwierdzonych badaniami.
Jedno z głównych rozwiązań
Przedstawiony plan działania opracowywano przez blisko rok. Europa musi położyć kres uzależnieniu od paliw kopalnych, a biomasa stanowi jedno z głównych rozwiązań tej kwestii. Na szczeblu europejskim należy opracować opłacalne środki na rzecz wykorzystywania biomasy, a następnie zastosować ten plan w praktyce. Zielona Księga w sprawie spójnej europejskiej polityki energetycznej, która ukaże się wiosną tego roku, zajmie się kwestią postępu i dalszych zmian.
Urszula Wojciechowska
Komisja Europejska dokonuje gruntownego przeglądu swojej polityki energetycznej. Zasadnicze elementy tej polityki, w kontekście zwiększonego rozwoju gospodarczego, obejmują potrzebę zmniejszenia zapotrzebowania na energię, zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii z uwagi na możliwość ich produkcji w kraju i ich trwałość, a także zróżnicowanie źródeł energii oraz zwiększenie współpracy międzynarodowej. Elementy te mogą przyczynić się do zmniejszenia uzależnienia Europy od importu energii oraz zadziałać jako bodziec do zwiększenia wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.
Do sukcesu potrzebne jest spójne zarządzanie tymi celami w ramach odpowiednich harmonogramów. Proces obejmował będzie mechanizmy mające na celu zaangażowanie państw członkowskich, przedstawicieli Parlamentu Europejskiego oraz zainteresowanych stron.
To właśnie w tym szerszym kontekście zintegrowanej i spójnej polityki energetycznej oraz – w szczególności – promocji odnawialnych źródeł energii Komisja opracowała i przedstawiła do społecznej konsultacji plan działania. Rządy państw członkowskich zobowiązane zostały do przekazania swych stanowisk i uwag w terminie do 11 stycznia br.
Omawiany plan działania określa środki, dzięki którym zwiększy się pozyskiwanie energii z biomasy pochodzącej z drewna, odpadów i roślin uprawnych poprzez tworzenie rynkowych zachęt do jej wykorzystywania i usuwanie barier dla rozwoju rynku. Plan stanowi pierwszy krok koordynujący i określa środki mające na celu promowanie biomasy w transporcie, energetyce i ogrzewnictwie oraz związane z nimi środki przekrojowe odnoszące się do zaopatrzenia w biomasę, finansowania i badań naukowych w tym zakresie.
Potencjał biomasy
Obecnie Unia Europejska zaspokaja biomasą 4% swego zapotrzebowania na energię. Wykorzystując w pełni swój potencjał, do 2010 r. ponad dwukrotnie zwiększyłaby wykorzystanie biomasy (z 69 Mtoe w 2003 r. do ok. 185 Mtoe w 2010 r.). Spełniałaby przy tym wymogi dobrej praktyki rolniczej, zabezpieczając zrównoważoną produkcję biomasy oraz nie wpływając znacząco na krajową produkcję żywności. Po przystąpieniu do Wspólnoty Bułgarii i Rumunii polepszy się dostępność biomasy, a jeszcze większy potencjał leży w imporcie.
Zdaniem Komisji, środki zawarte w planie działania mogłyby zwiększyć wykorzystanie biomasy do ok. 150 Mtoe w 2010 r. lub wkrótce potem (co nie wykorzystywałoby w pełni dostępnego potencjału). Jest to zgodne z indykatywnymi wartościami docelowymi w zakresie wykorzystania energii odnawialnej.
Koszty i korzyści
Z kilku analiz naukowych i ekonomicznych wynika, że takie zwiększenie wykorzystania biomasy w 2010 r. mogłoby przynieść szereg korzyści. Należy do nich dywersyfikacja zaopatrzenia Europy w energię (poprzez zwiększenie udziału energii odnawialnej o 5% i obniżenie uzależnienia od energii importowanej z 48 do 42%), obniżenie emisji gazów cieplarnianych o 209 mln ton CO2eq rocznie, bezpośrednie zatrudnienie maksymalnie 250-300 tys. osób, w większości na obszarach wiejskich, oraz potencjalny nacisk na obniżenie cen ropy naftowej w wyniku mniejszego zapotrzebowania na ropę.
Zakładając ceny paliw kopalnych na poziomie niższym od obecnego o ok. 10%, ich dający się bezpośrednio zmierzyć koszt można oszacować na 9 mld euro rocznie, z czego sześć przeznacza się na biopaliwa w transporcie i trzy na biomasę do celów produkcji energii elektrycznej. Jest to równoważne wzrostowi o ok. 1,5 centa na litrze benzyny lub oleju napędowego i 0,1 centa na 1 kWh energii elektrycznej. Można również oczekiwać korzyści ze zwiększenia czołowej pozycji technologicznej UE w tych sektorach bez dodatkowej emisji zanieczyszczeń czy innych form szkodzenia środowisku.
Biopaliwa w transporcie
W ciągu ostatnich czterech lat ceny ropy zwiększyły się trzykrotnie. Płynne biopaliwa, jako jedyny bezpośredni zamiennik ropy naftowej w transporcie, zasłużenie zyskały status sprawy niezwykle ważnej pod względem politycznym.
Rozwój sektora transportowego nie umożliwił jeszcze stabilizacji emisji gazów cieplarnianych, pomimo znacznych wysiłków poczynionych przez tę branżę. Biopaliwa są kosztownym sposobem obniżania emisji gazów cieplarnianych, jednakże w sektorze transportu są one jednym z zaledwie dwóch środków, które mają uzasadnioną szansę osiągnięcia tego celu w znaczącej skali w najbliższej przyszłości (ten drugi środek to umowa producentów samochodów co do redukcji emisji CO2 w nowych samochodach). Na początku roku Komisja przedstawi specjalny komunikat dotyczący biopaliw.
Dyrektywa o biopaliwach określa jako wartości odniesienia następujący procentowy udział biopaliw w rynku: w 2005 r. miało to być 2%, a w 2010 r. – 5,75%. Nie udało się zrealizować wartości odniesienia określonej na rok 2005. Poszczególne państwa członkowskie wykazywały bardzo zróżnicowane wyniki, a i tak biopaliwa stanowiły łącznie zaledwie 1,4% udziału w rynku.
Aby wdrożyć tę dyrektywę, wiele państw członkowskich opiera się na zwolnieniach podatkowych dotyczących paliwa. Podlegają one kontroli w ramach pomocy państwa. Zgodnie z wytycznymi w sprawie pomocy państwa w kwestiach ochrony środowiska, Komisja ma zasadniczo przychylne podejście do otrzymanych zgłoszeń. Pojawiło się jednakże kilka problemów praktycznych. Kilka państw członkowskich wprowadziło ostatnio zobowiązania dotyczące biopaliw i zobligowało firmy zajmujące się dostarczaniem paliwa do zawarcia określonej ilości procentowej biopaliw w paliwie wprowadzanym do obrotu. Zobowiązania do wprowadzania biopaliw wydają się obiecującym sposobem przezwyciężenia trudności w związku ze zwolnieniami podatkowymi i zapewnienia skutecznej i opłacalnej realizacji celów. Ułatwiają także przychylniejsze traktowanie biopaliw drugiej generacji, co popiera Komisja.
Zgodnie z dyrektywą o biopaliwach, w 2006 r. Komisja wystosuje sprawozdanie dotyczące jej wdrożenia w celu jej ewentualnego przeglądu. W raporcie tym zostaną zawarte następujące zagadnienia: wielkości docelowe ustanowione przez poszczególne państwa odnośnie procentowego udziału biopaliw w rynku, zobowiązania w odniesieniu do biopaliw oraz wprowadzenie systemu certyfikatów, dzięki któremu do wielkości docelowych zaliczane będą tylko biopaliwa wytwarzane z upraw spełniających minimalne normy zrównoważonego rozwoju.
System certyfikatów musiałby stosować niedyskryminacyjne zasady dla biopaliw produkowanych w kraju i importowanych.
Biopaliwa oraz surowce do ich produkcji są przedmiotem obrotu na rynkach światowych. Podejście oparte na idei samowystarczalności gospodarczej w obliczu realizacji potrzeb UE nie jest ani możliwe, ani pożądane. Jednakże Unii przysługuje pewien zakres uprawnień, które pozwalają na określenie, jak dalece wspierać produkcję krajową lub import.
Dyrektywa odnosząca się do jakości benzyny i olejów napędowych ustanawia limity zawartości w benzynie etanolu, eteru i innych związków tlenowych. Ponadto ogranicza ona ciśnienie par benzyny. Norma EN590 stanowi, iż olej napędowy nie może zawierać więcej niż 5% biodiesla w kategoriach objętości (4,6% w kategoriach energetycznych). Z uwagi na te limity trudno będzie osiągnąć zwiększone wykorzystanie biopaliw. Komisja jest w trakcie rewizji dyrektywy odnoszącej się do jakości benzyny i olejów napędowych.
Istnieją bariery techniczne przy wprowadzaniu biopaliw np. ze strony przedstawicieli przemysłu. Komisja zwróci się do odpowiednich branż przemysłowych z prośbą o wyjaśnienie technicznego uzasadnienia barier, a także postara się poznać opinie innych zainteresowanych stron.
Europa jest przychylnie nastawiona do wykorzystywania pojazdów na olej napędowy, a przy tym ma większe możliwości produkcji bioetanolu niż biodiesla, przy wykorzystaniu mniejszych przestrzeni i większemu ograniczaniu kosztów dzięki efektowi korzyści skali. Istnieją również możliwości zwiększenia importu etanolu z państw trzecich.
Komisja będzie wspierać wykorzystywanie etanolu w celu zmniejszenia popytu na olej napędowy, włączając w to zastosowanie 95% etanolu w zmodyfikowanych silnikach Diesla. W ramach ponownej analizy normy EN14214 Komisja zaproponuje też ocenę zmiany, która pozwoli na zastąpienie przy produkcji biodiesla metanolu – etanolem.
Komisja wkrótce wystąpi z wnioskiem legislacyjnym, który ma zachęcać do kupowania w ramach zamówień publicznych pojazdów przyjaznych środowisku. Mogłyby się do nich zaliczać również pojazdy wykorzystujące mieszanki z wysoką zawartością biopaliw. Komisja bada obecnie, w jakim zakresie wykorzystanie alternatywnych paliw, w tym biopaliw, przyczynia się do realizacji wartości docelowych ograniczenia emisji CO2 lekkich pojazdów samochodowych. Przyszła strategia, która zostanie przedłożona w tym roku, oparta będzie na “zintegrowanym podejściu” i uwzględni m.in. strategię w sprawie przyszłości przemysłu samochodowego (ona również ma zostać przedstawiona w bieżącym roku).
Energia elektryczna z biomasy
Wykorzystanie biomasy w produkcji energii elektrycznej największe korzyści przyniesie w zakresie emisji gazów cieplarnianych. Komisja wspiera państwa członkowskie w działaniach zmierzających do wykorzystania potencjału wszystkich opłacalnych form pozyskiwania energii elektrycznej z biomasy.
Państwa członkowskie zobowiązały się do realizowania określonych wartości docelowych odnośnie energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych. Jednak w większości przypadków ich osiągnięcie wydaje się niemożliwe bez większego udziału biomasy. W elektrociepłowniach z biomasy można jednocześnie uzyskać energię elektryczną i ciepło Komisja za pomocą systemów wsparcia zachęca państwa członkowskie do uwzględniania takich podwójnych korzyści.
Ogrzewanie biomasą
W ogrzewnictwie biomasa jest najtańszym paliwem. Istnieje mocno zakorzeniona tradycja jej wykorzystywania, a nowe technologie pozwalają na przekształcenie drewna i czystych odpadów w formę znormalizowanych pelet, bezpiecznych dla środowiska i łatwych w stosowaniu. Niemniej jednak zwiększenie zastosowania biomasy w ogrzewnictwie przebiega najwolniej.
Poza uważnym monitorowaniem wdrażania prawodawstwa wspólnotowego odnośnie kogeneracji istotnego dla celów wykorzystania biomasy – Komisja wprowadzi nowe prawodawstwo oraz będzie promowała odrodzenie kotłowni osiedlowych.
Obecnie istnieją dyrektywy dotyczące energii elektrycznej i transportu, a prace nad regulacjami w sprawie wykorzystania energii odnawialnej w ogrzewnictwie podjęte zostaną w tym roku. Konieczne będzie przyjęcie podejścia różniącego się od poprzednich dyrektyw, ponieważ kluczowe problemy tkwią w zaufaniu i postawach rynkowych, a nie w kosztach. Rozważone zostaną m.in. nowe, szczególne prawodawstwo dotyczące energii odnawialnej w ogrzewnictwie, zmiana dyrektywy dotyczącej charakterystyki energetycznej budynków w celu zwiększenia środków motywacyjnych na rzecz energii odnawialnej, a także przeprowadzenie badań nad polepszeniem charakterystyki kotłów na biomasę stosowanych w ogrzewaniu budynków oraz ograniczeniem zanieczyszczenia środowiska w celu ustalenia wymogów w ramach dyrektywy dotyczącej ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię.
Kotłownie osiedlowe (centralne ogrzewanie zbiorowe) łatwiej radzą sobie z wykorzystaniem paliw odnawialnych i spalają więcej rodzajów paliw przy niższym poziomie emisji. Łatwiej jest promować wykorzystywanie biomasy w kotłowniach osiedlowych niż w ogrzewaniu indywidualnym. 56 mln obywateli UE jest obsługiwanych przez kotłownie, z czego 61% pochodzi z nowych państw członkowskich. Ogrzewanie zbiorowe musi zmierzyć się z konkurencją ze strony ogrzewania indywidualnego. Komisja wspiera sieci ogrzewania zbiorowego przy dokonywaniu ich adaptacji.
Komisja nalega, aby Rada przyjęła jej wniosek i wpisała usługi ogrzewania zbiorowego na listę towarów i usług, do których państwa członkowskie mogą zastosować obniżoną stawkę podatku VAT. Następnie Komisja zaleci tym państwom, by wobec ogrzewania zbiorowego stosowały obniżoną stawkę VAT, taką jak w przypadku gazu ziemnego lub energii elektrycznej. Komisja może również przedstawić wniosek legislacyjny co do kwestii podatkowych dotyczących ogrzewania zbiorowego. Zbada także, czy jednocześnie należy zaproponować inne środki.
Biomasę powinno się promować we wszystkich trzech sektorach: transporcie, produkcji energii elektrycznej oraz ogrzewnictwie. Przynajmniej do 2010 r. nie będzie znaczącej konkurencji między surowcami: biopaliwa są wytwarzane głównie z roślin uprawnych, a biomasa do produkcji energii elektrycznej i ogrzewnictwa pochodzi głównie z drewna i odpadów.
Zagadnienia przekrojowe
Wspólna Polityka Rolna (WPR)
W wyniku przeprowadzonej w 2003 r. reformy WPR dopłaty bezpośrednie dla rolników nie są już powiązane z produkcją rolną, dzięki czemu rolnicy mogą swobodnie odpowiadać na wzrastające zapotrzebowanie na uprawy energetyczne. Reforma ta wprowadziła także specjalną pomoc na uprawy energetyczne i utrzymała możliwość wykorzystania gruntów obowiązkowo odłogowanych do prowadzenia upraw nieżywnościowych (w tym upraw energetycznych). W tym roku Komisja ma przedłożyć Radzie sprawozdanie z wdrożenia pomocy dla upraw energetycznych, któremu mają towarzyszyć wnioski uwzględniające cele UE odnośnie biopaliw.
Decyzje w sprawie właściwych upraw energetycznych najlepiej podejmuje się na szczeblu regionalnym lub lokalnym. Komisja będzie finansować kampanię informacyjną na temat takich upraw oraz wynikających z nich korzyści, a zwłaszcza plantacji szybko rosnących drzew, na które rolnicy muszą zablokować areał na okres kilkunastu lat.
Leśnictwo
Około 35% produkcji drzewnej z lasów UE pozostaje niewykorzystane, zwłaszcza niewielu jest odbiorców “gałęziówki” – małych gałązek pozostałych po pozyskaniu drewna, które nadają się do produkcji ciepła i energii elektrycznej. Komisja jest w trakcie przygotowywania planu działania w sprawie leśnictwa, który zajmie się kwestią wykorzystania drewna dla celów energetycznych.
Komisja sprawdzi też wpływ zastosowania energetycznego drewna i resztek drewnianych na leśnictwo i branże z nim powiązane.
Odpady
Odpady to ciągle mało wykorzystywane źródło energii. Komisja jest w trakcie opracowywania strategii przedmiotowej dotyczącej zapobiegania i ponownego przetwarzania odpadów oraz przygotowania wniosku w sprawie rewizji ramowych aktów prawnych dotyczących odpadów.
Zwierzęce produkty uboczne
Zwierzęce produkty uboczne nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi coraz częściej wykorzystywane są do celów energetycznych, w szczególności pozyskiwania biogazu i biodiesla. Komisja podda przeglądowi ramy prawne pod kątem zezwolenia na tego rodzaju procesy, aby można było wykorzystywać nowe źródła energii, jednocześnie utrzymując wysoki poziom ochrony zdrowia ludzi oraz zwierząt.
Normy i doskonalenie dostaw
Potrzebne są normy europejskie dotyczące jakości paliw stałych produkowanych z biomasy w celu ułatwienia handlu takimi paliwami, rozwijania dla nich rynków i zwiększania zaufania konsumentów. Pracuje nad nimi Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN).
Europejską platformę dla celów handlu peletami i wiórami zapoczątkowano z pomocą programu UE “Inteligentna Energia dla Europy”, jednak osiąga się niskie obroty handlowe. Komisja sprawdzi, jak można poprawić wyniki funkcjonowania tego systemu.
Krajowe plany działania
Krajowe plany działania w sprawie biomasy mogą zmniejszyć niepewność inwestora poprzez dokonanie oceny fizycznej i ekonomicznej dostępności biomasy różnego rodzaju. Plany te można również powiązać z kampaniami informacyjnymi dla konsumentów odnośnie korzyści z biomasy. Te same działania mogą z powodzeniem podjąć regiony. Komisja wspiera opracowywanie krajowych planów w tej sprawie.
Finansowe wsparcie UE
We wniosku Komisji dotyczącym strategicznych wytycznych Wspólnoty w zakresie polityki spójności określono, że wsparcie dla rozwijania odnawialnych i alternatywnych źródeł energii, w tym biomasy, stanowi ważny cel dla funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności. Dzięki tym funduszom można sfinansować przekwalifikowanie rolników i zaopatrzenie producentów biomasy w sprzęt oraz zainwestować m.in. w urządzenia do produkcji biopaliw, a także wspomagać producentów energii elektrycznej oraz lokalne kotłownie przy przestawianiu się na biomasę.
Komisja wzywa państwa członkowskie oraz regiony do tego, by przy opracowywaniu krajowych strategicznych ram odniesienia oraz programów operacyjnych upewniły się, że uwzględniono potencjalne korzyści z zastosowania biomasy.
Komisja wspiera państwa członkowskie w rozwoju i dywersyfikacji gospodarki na obszarach wiejskich w ramach krajowych programów rozwoju obszarów wiejskich. Komisja proponuje utworzenie w ramach tych programów specjalnej grupy ad hoc, która zajęłaby się analizowaniem związanych z biomasą możliwości rozwoju.
Pomoc państwa
Oficjalne wsparcie udzielane na rzecz produkcji i wykorzystania biomasy musi być zgodne z polityką Wspólnoty odnośnie pomocy państwa. Komisja może zezwolić na udzielenie pomocy inwestycyjnej i pomocy operacyjnej na podstawie wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Zasady zawarte w tych wytycznych uwzględniają zalety energii produkowanej z biomasy w porównaniu z produkcją energii z paliw kopalnych. Pomoc inwestycyjna na obszarach objętych pomocą może być zgodna z zasadami wspólnego rynku w myśl wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej. Nie powinno dochodzić do niepotrzebnych zakłóceń konkurencji.
Badania
Wniosek Komisji dotyczący 7. Programu Ramowego traktuje badania nad biomasą w sposób priorytetowy. Zawiera kilka działań odnoszących się do biomasy:
- “Biomasa dla celów produkcji paliw, energii elektrycznej, ogrzewania i chłodzenia”, którego celem jest opracowanie i zademonstrowanie zestawu technologii,
- “Inteligentne sieci energetyczne”, w tym włączenie instalacji wykorzystujących biomasę do sieci energetycznych oraz dostarczanie biogazu i gazu syntetycznego do sieci przesyłowych gazu ziemnego,
- “Nauki o życiu i biotechnologia na rzecz zrównoważonych produktów i procesów niespożywczych”, w tym zastosowanie biotechnologii w celu poprawy wydajności, trwałości i składu surowców energetycznych z biomasy oraz opracowania nowych bioprocesów.
Do najważniejszych poczynań będzie należeć opracowanie “Platformy technologicznej biopaliw” z udziałem odpowiednich branż oraz koncepcji “biorafinerii”, w których zastosowanie znajdą wszystkie części roślin, a także badania nad biopaliwami drugiej generacji, gdzie przewiduje się znaczący wzrost finansowania ze strony Wspólnoty.
Komisja zastanowi się, w jaki sposób należy poprowadzić badania w zakresie optymalizacji upraw rolnych i drzewnych dla celów energetycznych oraz w zakresie procesów przetwarzania.
W ramach programu “Inteligentna energia dla Europy” Komisja będzie wspierać rozpowszechnianie technik potwierdzonych badaniami.
Jedno z głównych rozwiązań
Przedstawiony plan działania opracowywano przez blisko rok. Europa musi położyć kres uzależnieniu od paliw kopalnych, a biomasa stanowi jedno z głównych rozwiązań tej kwestii. Na szczeblu europejskim należy opracować opłacalne środki na rzecz wykorzystywania biomasy, a następnie zastosować ten plan w praktyce. Zielona Księga w sprawie spójnej europejskiej polityki energetycznej, która ukaże się wiosną tego roku, zajmie się kwestią postępu i dalszych zmian.
Urszula Wojciechowska
