Uniwersalna dostępność przestrzeni publicznych
Podstawową cechą przestrzeni publicznych powinna być ich powszechna dostępność. Oznacza to nie tylko łatwą osiągalność, możliwość dogodnego dojścia lub dojazdu, ale również otwartość dla wszystkich mieszkańców i gości odwiedzających miasto.
Przestrzenie publiczne są największą wspólną wartością w przestrzeniach miasta, są też ?dobrem i zasobem o strategicznym znaczeniu dla społeczności lokalnych?, jak mówi ?Karta Przestrzeni Publicznych?, przyjęta na II Kongresie Towarzystwa Urbanistów Polskich i Związku Miast Polskich w 2009 r. Podstawową cechą przestrzeni publicznych powinna być ich powszechna dostępność. Oznacza to nie tylko łatwą osiągalność, możliwość dogodnego dojścia lub dojazdu, ale również otwartość dla wszystkich.
Mówiąc o wszystkich ? czyli zarówno mieszkańcach, jak i gościach odwiedzających miasto ? trzeba brać pod uwagę każdego: osoby najróżniejsze, z których każda ma inne potrzeby, możliwości i ograniczenia. Choć pogląd ten nie przebił się jeszcze w Polsce do powszechnej świadomości, to wśród specjalistów, zajmujących się planowaniem przestrzennym, urbanistyką i architekturą, jest znany jako idea ?projektowania uniwersalnego?, częściej zwanego dziś ?projektowaniem dla wszystkich? lub projektowaniem ?włączającym? ? umożliwiającym wszystkim pełnoprawne uczestnictwo. Twórcą idei projektowania uniwersalnego, a zarazem nazwy tego podejścia był w 1988 r. Ronald Mace ? architekt i założyciel Centrum Projektowania Uniwersa...