Uprawa wierzby energetycznej w Szwecji
Pomysł wykorzystania plantacji wierzby w celach energetycznych narodził się w Szwecji ok. 30 lat temu, a z czasem przyjął się w również innych krajach europejskich, m.in. w Polsce i w Anglii.
Mówi się w ostatnim czasie, że mimo tak długiego doświadczenia, Szwecja nie osiąga dobrych wyników w uprawie wierzby. Zaczęto uprawiać ją komercyjnie ok. 1990 r. w związku z decyzją o deregulacji systemu rolnego. Obecnie szwedzka uprawa to 15 000 ha, co w porównaniu z łączną uprawą 20 000 ha na terenie całej UE przedstawia się imponująco. Największy areał upraw skoncentrowany jest w regionie Mälardalen, jednak plantacje lasów energetycznych rozciągają się od położonego na południu Szwecji regionu Skåne – aż po rzekę Dalälven w środkowej Szwecji. Do najczęściej uprawianych odmian wierzby w Szwecji zaliczają się hybrydy trzech rodzajów: wierzba wiciowa (Salix viminalis), wierzba długokończysta (Salix dasyclados) oraz syberyjska odmiana (Salix schwerinii). Wierzbę wykorzystuje się głównie w postaci wiórów do produkcji energii cieplnej. Wciąż jednak udział rolnictwa w produkcji energii jest nikły i nie przekracza jednego procenta ogólnego zużycia energii odnawialnej, które stanowi 29% ogółu zużytej.
Brak konkurencji na rynku
