Trwały rozwój określa naczelną strategię postępu, która przyjęta została w wielu krajach, w tym w Polsce. Termin ten sugeruje, że trwałość jest tu najbardziej istotnym atrybutem. Istotne są działania długofalowe, przynoszące korzyści w perspektywie dziesięcioleci, a nie doraźne rozwiązania, które prowadzić mogą do chwilowej poprawy, kosztem pogorszenia przyszłych efektów. Potrzebny jest zatem harmonijny i zrównoważony rozwój w różnych dziedzinach, który odnosi się nie tylko do wskaźników ekonomicznych, ale także do ściśle powiązanych ze sobą kwestii środowiskowych i społecznych.

Dążenie społeczeństwa do dobrobytu nie może odbywać się kosztem środowiska naturalnego. Nie wystarczy wzrost produktu krajowego brutto, jeśli niekorzystnym zmianom ulegają woda, powietrze i gleba, które są zanieczyszczone. Potrzebna jest zmiana dotychczasowego modelu konsumpcyjnego (produkuj – konsumuj – wyrzucaj) na bardziej przyjazny środowisku (produkuj – konsumuj z umiarem – recykluj).
Obecnie stan środowiska przyrodniczego w Polsce nieco się poprawia, dzięki powstającym oczyszczalniom ścieków, instalacjom odsiarczania spalin w energetyce, katalizatorom w samochodach itp. Istotną rolę odegrało także zamknięcie zakładów przemysłowych, będących na tzw. „czarnej liście trucicieli”. Efektem ubocznym był jednak wzrost bezrobocia i różnic ekonomicznych między regionami, co zagraża trwałemu rozwojowi.

Wspólna przyszłość
...