Zagadnienia ochrony krajobrazu są przedmiotem prawa nie tylko wewnętrznego, lecz także międzynarodowego. Warto zatem przyjrzeć się, w jaki sposób krajobraz powinien być chroniony na poziomie wspólnoty kilku lub nawet kilkunastu państw. Wymogi w tym zakresie określają przyjęte konwencje i protokoły, sygnowane przez rządy wielu krajów.

Przyjmuje się istnienie międzynarodowego prawa ochrony przyrody jako podsystemu międzynarodowego prawa środowiska1. Czeski badacz tej problematyki w zaproponowanej przez siebie klasyfikacji umów międzynarodowych z zakresu ochrony przyrody wyróżnia grupę umów poświęconych przede wszystkim ochronie krajobrazu, do której zalicza Konwencję Alpejską (podpisaną w 1991 r. w Salzburgu), Europejską Konwencję Krajobrazową i tzw. Konwencję Karpacką2. Pierwsza z nich z oczywistych przyczyn geograficznych nie ma dla Polski znaczenia. Była ona jednak wzorem dla młodszej o 12 lat Konwencji Karpackiej. Warto wspomnieć też tzw. Konwencję światowego dziedzictwa, gdyż ? choć jest ona poświęcona ochronie szczególnie cennych obiektów składających się na światowe dziedzictwo ludzkości ? motywy ochrony krajobrazu odgrywają w niej rolę niebagatelną.

Chroniąc dziedzictwo

Konwencja w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego została przyjęta 16 listopada 1972 r. w Paryżu przez Konferencję Generalną UNESCO. Ratyfikowała ją również Polska3. Dokument...